「1992 관광산업법」
국가‧지 역: 말레이시아 법률번호: 제482호 제 정 일: 1992년 1월 30일 개 정 일: 2017년 12월 29일
Suatu Akta untuk mengadakan peruntukan mengenai pelesenan dan pengawalseliaan pengusahaan pelancongan dan mengenai perkara-perkara yang bersampingan atau berkaitan dengannya. [1 Mei 1992, P.U. (B) 199/1992] MAKA INILAH DIPERBUAT UNDANG-UNDANG oleh Seri Paduka Baginda Yang di- Pertuan Agong dengan nasihat dan persetujuan Dewan Negara dan Dewan Rakyat yang bersidang dalam Parlimen, dan dengan kuasa daripadanya, seperti yang berikut: 관광업의 허가 및 규제와 이에 부수적이거나 관련된 사항을 규 정하는 법률 [1992년 5월 1일, PU (B) 199/1992] 국왕은 회기 중에 상원 및 하원 의 조언과 동의를 얻어 그 권한 에 따라 다음과 같이 이 법을 제 정한다.
Akta ini bolehlah dinamakan Akta Industri Pelancongan 1992.
(1) Dalam Akta ini, melainkan jika konteksnya menghendaki makna yang lain— “ditetapkan”, jika tiada cara disebut, ertinya ditetapkan oleh Akta ini atau mana-mana peraturan yang dibuat di bawah Akta ini; “ejen pengembaraan berlesen” ertinya orang yang dilesenkan di bawah subseksyen 7(1) untuk menjalankan atau mengendalikan suatu perniagaan agensi pengembaraan; “institusi latihan pelancongan” ertinya— (a) suatu institusi, pusat pengajian atau sekolah yang menyediakan latihan atau kursus berkenaan dengan perkhidmatan dan pengurusan pelancongan, termasuk perkhidmatan hotel dan katering; dan (b) telah dinamakan oleh Menteri di bawah seksyen 3 sebagai suatu institusi latihan pelancongan; “kenderaan persiaran” ertinya kenderaan yang digunakan secara eksklusif untuk membawa pelancong dan sebagai balasan kepada satu pembayaran yang tiada peringkat tambang; “Ketua Setiausaha” ertinya Ketua Setiausaha Kementerian yang dipertanggungkan dengan tanggungjawab bagi pelancongan; “Lembaga Penggalakan Pelancongan Malaysia” ertinya Lembaga Penggalakan Pelancongan Malaysia yang ditubuhkan di bawah seksyen 3 Akta Lembaga Penggalakan Pelancongan Malaysia 1992 [Akta 481]; “lesen” ertinya lesen yang diberikan di bawah Akta ini; “melancong” termasuklah berdarmawisata, bersiar-siar, membelibelah, melawat ke tempat menarik atau hiburan, dan aktiviti lain yang biasanya dilakukan oleh seseorang pelancong; “Menteri” ertinya Menteri yang dipertanggungkan dengan tanggungjawab bagi pelancongan; “orang” termasuklah kumpulan orang, diperbadankan atau tidak diperbadankan; “pegawai diberi kuasa” ertinya pegawai yang diberi kuasa oleh Menteri di bawah seksyen 40; “pelancong” ertinya mana-mana orang, sama ada dia ialah seorang warganegara Malaysia atau selainnya, yang melawat mana-mana tempat di dalam Malaysia untuk apa-apa maksud yang berikut, iaitu— (a) keseronokan, rekreasi atau percutian; (b) kebudayaan; (c) agama; (d) melawat kawan atau saudara-mara; (e) sukan; (f) perniagaan; (g) mesyuarat, persidangan, seminar atau konvensyen; (h) pengajian atau penyelidikan; (i) apa-apa maksud lain yang tidak berhubungan dengan suatu pekerjaan yang mendapat saraan daripada tempat dilawati itu; “pelancongan dalam negeri” ertinya pelancongan ke atau di Malaysia atau mana-mana tempat di dalam Malaysia; “pelancongan ke luar negeri” ertinya pelancongan ke atau di mana-mana tempat di luar Malaysia; “pemandu pelancong” ertinya orang yang memberikan perkhidmatan kepada pelancong atau mana-mana orang lain dengan memandu mereka demi bayaran apabila melancong; “pemandu pelancong berlesen” ertinya orang yang dilesenkan di bawah subseksyen 24(1) untuk bertindak sebagai seorang pemandu pelancong; “pengendali pelancongan berlesen” ertinya orang yang dilesenkan di bawah subseksyen 7(1) untuk menjalankan atau mengendalikan suatu perniagaan pengendalian pelancongan; “pengusahaan pelancongan” ertinya— (a) mana-mana perniagaan pengendalian pelancongan; (b) mana-mana perniagaan agensi pengembaraan; (c) (Dipotong oleh Akta A1153); (d) (Dipotong oleh Akta A1153); (e) mana-mana perniagaan yang menyediakan institusi latihan pelancongan; “pengusahaan pelancongan berlesen” ertinya mana-mana pengusahaan pelancongan yang dilesenkan di bawah subseksyen 7(1); “perniagaan agensi pengembaraan” ertinya mana- mana perniagaan yang menyediakan semua atau mana- mana daripada perkhidmatan yang berikut: (a) menjual, mengatur atau mengadakan untuk komisen, tiket yang melayakkan seseorang untuk membuat pengembaraan dengan menggunakan apa-apa pengangkutan sama ada melalui darat, laut atau udara; (b) menjual, mengatur atau mengadakan untuk komisen, tempat penginapan di dalam Malaysia atau di luar Malaysia; (c) apa-apa perkhidmatan lain yang bersampingan dengan mana-mana perkhidmatan yang disenaraikan di atas; “perniagaan pengendalian pelancongan” ertinya mana- mana perniagaan yang menyediakan semua atau mana- mana daripada perkhidmatan yang berikut: (a) mengatur untuk jualan atau komisen apa-apa perkhidmatan pengangkutan, penginapan, pelancongan atau apa-apa perkhidmatan bersampingan yang lain bagi pelancong di dalam atau di luar Malaysia; (b) mengelolakan atau menjalankan untuk jualan atau komisen pelancongan dalam atau ke luar negeri; (c) menyediakan pengangkutan untuk disewa kepada pelancong; (d) apa-apa perkhidmatan lain yang bersampingan dengan mana-mana perkhidmatan yang disenaraikan di atas; “Pesuruhjaya” ertinya Pesuruhjaya Pelancongan yang dilantik di bawah seksyen 4; “premis penginapan” ertinya mana-mana bangunan, termasuk asrama, hotel, rumah inapan, rumah tumpangan, rumah rehat dan rumah pemalaman, yang dikemukakan oleh tuan punya, pemunya atau pengurusnya, sama ada keseluruhan atau sebahagiannya, sebagai menawarkan tempat penginapan pemalaman atau tempat tidur kepada pelancong untuk disewa atau dengan balasan apa-apa bentuk ganjaran yang lain, sama ada makanan atau minuman juga disediakan atau tidak; “premis penginapan pelancong” ertinya mana-mana premis penginapan yang telah didaftarkan oleh Pesuruhjaya di bawah subseksyen 31c(1) sebagai premis penginapan pelancong; “syarikat” mempunyai erti yang diberikan kepadanya oleh Akta Syarikat 1965 [akta 125]. (2) Apa-apa sebutan dalam Akta ini mengenai “Akta ini” hendaklah, melainkan jika disebutkan dengan nyata selainnya, disifatkan sebagai termasuk sebutan mengenai apa-apa peraturan, perintah, pemberitahuan atau perundangan subsidiari lain yang dibuat di bawah Akta ini.
Menteri boleh, melalui pemberitahuan dalam Warta, menamakan mana-mana institusi latihan sebagai institusi latihan pelancongan bagi maksud Akta ini.
(1) Ketua Setiausaha adalah dilantik sebagai Pesuruhjaya Pelancongan yang hendaklah bertanggungjawab bagi penyeliaan am ke atas segala perkara yang berhubungan dengan pelancongan di bawah Akta ini. (2) Pesuruhjaya boleh, secara bertulis, mewakilkan penjalanan mana-mana atau segala kuasa dan fungsi yang diberikan kepadanya oleh Akta ini kepada mana-mana pegawai awam yang difikirkannya patut.
(1) Tiada seorang pun boleh menjalankan atau mengendalikan, atau mengemukakan dirinya sebagai menjalankan atau mengendalikan institusi latihan pelancongan melainkan jika orang itu memegang suatu lesen yang sah yang diberikan di bawah Bahagian ini. (2) Tiada seorang pun boleh menjalankan atau mengendalikan, atau menganjurkan dirinya sebagai menjalankan atau mengendalikan — (a) perniagaan pengendalian pelancongan; atau (b) perniagaan agensi pengembaraan, melainkan jika ia adalah suatu syarikat dan memegang lesen sah yang diberikan di bawah Bahagian ini. (3) Mana-mana orang yang melanggar subseksyen (1) atau (2) melakukan suatu kesalahan dan boleh, apabila disabitkan, didenda tidak melebihi lima puluh ribu ringgit atau dipenjarakan selama tempoh tidak melebihi lima tahun atau kedua-duanya, dan dalam hal suatu kesalahan berterusan, boleh, sebagai tambahan, didenda tidak melebihi lima ribu ringgit bagi setiap hari kesalahan itu terus dilakukan. (4) Untuk mengelakkan keraguan, peruntukan *Akta Pendidikan 1961 [Akta 43 tahun 1961] tidaklah terpakai berhubungan dengan seseorang yang menjalankan atau mengendalikan suatu institusi latihan pelancongan.
(1) Suatu permohonan untuk pemberian lesen di bawah Bahagian ini hendaklah dibuat secara bertulis kepada Pesuruhjaya dalam apa-apa bentuk sebagaimana yang ditentukan. (2) Tiap-tiap permohonan di bawah subseksyen (1) hendaklah disertakan dengan apa-apa dokumen atau maklumat sebagaimana yang ditetapkan dan Pesuruhjaya boleh, pada bila-bila masa selepas menerima permohonan itu dan sebelum permohonan itu ditentukan, secara lisan atau bertulis, menghendaki pemohon memberi apaapa dokumen atau maklumat tambahan sebagaimana yang didapati perlu oleh Pesuruhjaya untuk menentukan kesesuaian pemohon untuk lesen itu. (3) Kehendak di bawah subseksyen (2) boleh berbeza antara seorang pemohon dengan pemohon yang lain, atau antara golongan, kategori atau perihalan pemohon yang berlainan. (4) Jika apa-apa dokumen atau maklumat tambahan yang dikehendaki di bawah subseksyen (2) tidak diberikan oleh pemohon dalam masa yang dinyatakan dalam kehendak itu atau apa-apa perlanjutannya yang diberi oleh Pesuruhjaya, permohonan itu hendaklah disifatkan ditarik balik dan tidaklah boleh diteruskan lagi, tanpa menjejaskan permohonan baru dibuat oleh pemohon.
(1) Pesuruhjaya hendaklah, apabila permohonan dibuat dengan sewajarnya mengikut seksyen 6 dan selepas diberi segala dokumen dan maklumat yang dikehendakinya, menimbangkan permohonan itu, dan jika dia berpuas hati akan kesesuaian pemohon, dan apabila dibayar fi yang ditetapkan, memberikan lesen dengan atau tanpa syarat, atau enggan memberikan lesen. (2) Tiap-tiap lesen yang diberikan di bawah subseksyen (1) hendaklah menyatakan jangka masa lesen sebagaimana yang ditetapkan dan nombor lesen. (3) Mana-mana orang yang telah diberikan lesen di bawah subseksyen (1) boleh memohon untuk lesen tambahan bagi pejabat atau premis cawangan untuk menjalankan atau mengendalikan pengusahaan pelancongan dari jenis yang sama seperti yang dia telah dilesenkan. (4) Jika Pesuruhjaya enggan memberikan lesen, dia hendaklah dengan serta-merta memberitahu pemohon secara bertulis mengenai keengganannya itu.
(1) Pesuruhjaya boleh membatalkan sesuatu lesen yang diberikan di bawah seksyen 7 jika dia berpuas hati bahawa— (a) pengusahaan pelancongan berlesen itu telah gagal mematuhi apa-apa obligasi yang dikenakan ke atasnya oleh atau di bawah Akta ini; (b) pengusahaan pelancongan berlesen itu telah melanggar mana-mana syarat yang dikenakan di bawah lesen, mana-mana peruntukan Akta ini atau mana-mana undang-undang bertulis lain, tidak kira bahawa tiada pendakwaan telah dibawa bagi sesuatu kesalahan berkenaan dengan pelanggaran sedemikian; (c) pengusahaan pelancongan berlesen itu telah, sama ada berkaitan dengan permohonan untuk lesen itu atau pada bila-bila masa selepas pemberian lesen, memberi kepada Pesuruhjaya maklumat, dokumen atau perisytiharan yang palsu, mengelirukan atau tidak tepat yang dibuat oleh atau bagi pihak pengusahaan pelancongan itu atau oleh atau bagi pihak mana-mana orang yang adalah atau yang akan menjadi pengarah, pengawal atau pengurus pengusahaan pelancongan berlesen itu; (d) pengusahaan pelancongan berlesen itu menjalankan perniagaannya mengikut cara yang memudaratkan kepentingan orang awam, industri pelancongan atau ekonomi negara; (e) pengusahaan pelancongan berlesen itu tidak berurus niaga dalam apa-apa perniagaan yang berkenaan dengannya ia dilesenkan selama apa-apa tempoh berterusan enam bulan atau telah berhenti menjalankan mana-mana perniagaan atau kendalian yang baginya ia dilesenkan; (f) pengusahaan pelancongan berlesen itu tidak mempunyai aset yang mencukupi untuk menjelaskan liabilitinya; (g) suatu perintah penggulungan telah dibuat terhadap pengusahaan pelancongan berlesen itu atau suatu ketetapan bagi penggulungan sukarelanya telah diluluskan; (h) pengusahaan pelancongan berlesen itu atau mana- mana pegawainya yang memegang jawatan pengurusan atau eksekutif telah disabitkan atas apa- apa kesalahan yang melibatkan kecurangan, fraud atau keburukan akhlak; atau (i) pengusahaan pelancongan berlesen itu atau pengarah, pengurus atau pengawalnya telah disabitkan atas manamana kesalahan di bawah Akta ini. (2) Sebelum membatalkan sesuatu lesen, Pesuruhjaya hendaklah memberi kepada pengusahaan pelancongan berlesen itu notis bertulis mengenai niatnya untuk berbuat sedemikian dan menghendaki pengusahaan pelancongan berlesen itu menunjukkan sebab dalam tempoh yang dinyatakan dalam notis itu mengapa lesen itu tidak patut dibatalkan. (3) Jika Pesuruhjaya memutuskan untuk membatalkan lesen, dia hendaklah dengan serta-merta memberitahu pengusahaan pelancongan berkenaan secara bertulis mengenai keputusannya itu. (4) Pembatalan sesuatu lesen hendaklah mula berkuat kuasa— (a) jika tiada rayuan dibuat terhadap pembatalan sedemikian, apabila habisnya tempoh empat belas hari dari tarikh notis pembatalan itu disampaikan kepada pengusahaan pelancongan berlesen itu; atau (b) jika terdapat rayuan terhadap pembatalan sedemikian, apabila pembatalan itu disahkan oleh Menteri. (5) Jika suatu rayuan telah dibuat terhadap pembatalan sesuatu lesen, pengusahaan pelancongan berlesen yang lesennya dibatalkan sedemikian tidak boleh mengurusniagakan apa-apa perniagaan baru sehinggalah rayuan itu dibereskan dan pembatalan itu telah diketepikan oleh Menteri. (6) Mana-mana orang yang melanggar subseksyen (5) melakukan suatu kesalahan dan boleh, apabila disabitkan, didenda tidak melebihi dua puluh ribu ringgit atau dipenjarakan selama tempoh tidak melebihi dua tahun atau kedua-duanya. (7) Jika pembatalan sesuatu lesen telah mula berkuat kuasa, Pesuruhjaya hendaklah, dengan seberapa segera yang praktik, menyebabkan pembatalan sedemikian diiklankan dalam sekurangkurangnya satu akhbar harian kebangsaan bahasa Malaysia dan Inggeris selama sekurang-kurangnya tiga hari berturut-turut. (8) Apa-apa kelewatan atau kegagalan untuk mengiklankan notis pembatalan sedemikian tidaklah dengan apa-apa jua cara menyentuh keesahan pembatalan itu.
(1) Mana-mana orang yang terkilan dengan— (a) keengganan Pesuruhjaya untuk melesenkan mana- mana pengusahaan pelancongan di bawah seksyen 7 atau untuk memperbaharui mana-mana lesen sedemikian; atau (b) pembatalan mana-mana lesen di bawah seksyen 8, boleh merayu secara bertulis kepada Menteri dalam masa empat belas hari dari tarikh notis keengganan atau pembatalan itu disampaikan kepada orang itu. (2) Keputusan Menteri di bawah seksyen ini adalah muktamad dan konklusif.
(1) Suatu pengusahaan pelancongan berlesen boleh menyerahkan balik lesennya dengan mengemukakan lesen itu, dan apa-apa lesen tambahan, kepada Pesuruhjaya berserta dengan suatu notis bertulis mengenai penyerahan balik itu. (2) Penyerahan balik itu hendaklah mula berkuat kuasa pada tarikh Pesuruhjaya menerima lesen itu dan notis di bawah subseksyen (1), atau jika suatu tarikh yang lebih lewat dinyatakan dalam notis itu, pada tarikh itu. (3) Pengusahaan pelancongan berlesen itu hendaklah, tidak lewat daripada empat belas hari selepas tarikh yang disebutkan dalam subseksyen (2), menyebabkan penyerahan balik sedemikian diiklankan dalam sekurang-kurangnya satu akhbar harian kebangsaan bahasa Malaysia dan Inggeris selama sekurang-kurangnya tiga hari berturut-turut.
(1) Jika pembatalan sesuatu lesen di bawah seksyen 8 atau penyerahan baliknya di bawah seksyen 10 telah mula berkuat kuasa, atau jika lesen itu telah habis tempohnya, maka pengusahaan pelancongan berlesen itu hendaklah dengan sertamerta berhenti menjalankan atau mengendalikan apa-apa perniagaan yang berkenaan dengannya lesen itu telah diberikan: Dengan syarat bahawa Menteri boleh, atas syor Pesuruhjaya, membenarkan secara bertulis pengusahaan pelancongan berlesen itu menjalankan apa- apa perniagaan selama suatu jangka masa sebagaimana yang dinyatakan oleh Menteri dalam kebenaran itu bagi maksud penggulungan hal ehwalnya. (2) Mana-mana orang yang melanggar subseksyen (1) melakukan suatu kesalahan dan boleh, apabila disabitkan, didenda tidak melebihi lima puluh ribu ringgit atau dipenjarakan selama tempoh tidak melebihi lima tahun atau kedua-duanya, dan dalam hal suatu kesalahan berterusan, boleh, sebagai tambahan, didenda tidak melebihi lima ribu ringgit bagi setiap hari kesalahan itu terus dilakukan. (3) Jika suatu lesen telah dibatalkan di bawah seksyen 8, mana-mana lesen tambahan baginya hendaklah disifatkan terbatal. (4) Walau apa pun subseksyen (1), suatu pengusahaan pelancongan berlesen yang lesennya telah habis tempohnya berhak menjalankan perniagaannya seolah-olah lesen itu tidak habis tempoh apabila bukti dikemukakan kepada Pesuruhjaya bahawa pengusahaan pelancongan berlesen itu telah memohon bagi pembaharuan lesen.
(1) Jika pembatalan lesen di bawah seksyen 8 telah mula berkuat kuasa, atau jika lesen itu telah habis tempohnya dan tiada permohonan untuk pembaharuan lesen itu dikemukakan dalam tempoh yang dinyatakan, maka pengusahaan pelancongan berlesen itu hendaklah dalam masa empat belas hari mengembalikan lesen tersebut, termasuk apa-apa lesen tambahan, kepada Pesuruhjaya. (2) Mana-mana orang yang melanggar subseksyen (1) melakukan suatu kesalahan dan boleh, apabila disabitkan, didenda tidak melebihi lima puluh ribu ringgit atau dipenjarakan selama tempoh tidak melebihi lima tahun atau kedua-duanya, dan dalam hal suatu kesalahan berterusan, boleh, sebagai tambahan, didenda tidak melebihi lima ribu ringgit bagi setiap hari kesalahan itu diteruskan, dan mahkamah hendaklah memegang simpan lesen itu dan apa-apa lesen tambahan dan mengemukakannya kepada Pesuruhjaya.
Kecuali dengan keizinan bertulis Pesuruhjaya, tiada seorang pun, yang bukannya suatu pengusahaan pelancongan berlesen, boleh memakai atau menggunakan perkataan “pelancongan”, “melancong”, “pengembaraan”, “agensi pelancong”, “ejen pengembaraan” atau “pengendali pelancongan”, mengikut mana-mana yang berkenaan, atau apa-apa terbitan daripada perkataan ini dalam apa-apa bahasa, atau apa-apa perkataan lain dalam apa-apa bahasa yang boleh ditafsirkan sebagai menunjukkan penjalanan atau pengendalian perniagaan sedemikian, berhubungan dengan perniagaan atau apa-apa bahagian perniagaan yang dijalankan oleh orang itu, atau membuat apa- apa representasi yang bermaksud sedemikian dalam apa-apa kepala bil, surat, kertas, notis, iklan atau dengan apa-apa jua cara lain.
Suatu pengusahaan pelancongan berlesen hendaklah pada setiap masa mempamerkan lesennya pada suatu tempat yang mudah dilihat di tempat utama perniagaannya di tiap- tiap cawangan di mana pengusahaan pelancongan berlesen itu menjalankan atau mengendalikan perniagaannya.
(1) Tanpa menjejaskan subseksyen (2), suatu pengusahaan pelancongan berlesen hendaklah mengemukakan kepada Pesuruhjaya apa-apa maklumat dan butir-butir termasuk penyataan kewangan, kunci kira-kira teraudit dan akaun keuntungan dan kerugian yang berhubungan dengan keseluruhan kendalian perniagaannya yang dikehendaki oleh Pesuruhjaya dari semasa ke semasa dalam apa-apa tempoh yang ditentukannya. (2) Apabila diminta oleh Pesuruhjaya, seorang pengendali pelancongan atau ejen pengembaraan berlesen hendaklah mengemukakan yang berikut kepada Pesuruhjaya: (a) jadual perjalanan bagi kedua-dua pelancongan dalam negeri dan pelancongan ke luar negeri; (b) tarif sulit dan tarif lain; (c) butir-butir terperinci mengenai aktiviti perniagaan yang dijalankan oleh mereka termasuk caj bagi dan terma serta syarat aktiviti sedemikian; (d) butir-butir terperinci mengenai apa-apa kontrak yang dibuat oleh mereka dengan mana-mana pengusahaan pelancongan tempatan atau luar negeri yang lain; (e) nama dan butir-butir mengenai pemandu pelancong berlesen yang diambil kerja oleh mereka sama ada secara sepenuh masa atau secara sambilan; dan (f) nombor pendaftaran dan butir-butir kenderaan persiaran yang digunakan bagi apa-apa pelancongan. (3) Mana-mana orang yang melanggar subseksyen (1) atau (2) melakukan suatu kesalahan dan boleh, apabila disabitkan, didenda tidak melebihi dua puluh ribu ringgit atau dipenjarakan selama tempoh tidak melebihi dua tahun atau kedua-duanya, dan dalam hal suatu kesalahan yang berterusan, boleh, sebagai tambahan, didenda tidak melebihi dua ribu ringgit bagi setiap hari kesalahan itu terus dilakukan.
(1) Pesuruhjaya hendaklah mempunyai hak untuk menentukan dan mengenakan dari semasa ke semasa kadar pelancongan dalam negeri dan pelancongan ke luar negeri yang boleh diusahakan oleh seorang pengendali pelancongan berlesen dan boleh, dengan kelulusan Menteri, memberi kepada semua pengendali pelancongan ke luar negeri suatu tempoh lanjutan sebagaimana yang dinyatakan oleh Pesuruhjaya dari semasa ke semasa untuk mengusahakan kadar pelancongan dalam negeri yang ditetapkan. (2) Pesuruhjaya boleh tidak membenarkan apa-apa aktiviti perniagaan mana-mana pengendali pelancongan berlesen. (3) Bagi semua pakej pelancongan ke luar negeri, pengendali pelancongan berlesen hendaklah— (a) membeli polisi insurans; atau (b) menyebabkan bayaran deposit dalam bentuk wang tunai atau jaminan bank dibuat kepada Pesuruhjaya, mengikut mana-mana yang berkenaan, sebagaimana yang diarahkan oleh Pesuruhjaya.
(1) Tiap-tiap pengusahaan pelancongan berlesen hendaklah, sebelum membuat apa-apa pindaan atau, perubahan pada manamana dokumen konstituennya, atau sebelum apa-apa pertukaran pengarah atau ketua pegawai eksekutifnya, memberi kepada Pesuruhjaya butir-butir secara bertulis mengenai apa-apa pindaan, perubahan atau pertukaran dicadangkan itu. (2) Tiap-tiap pengusahaan pelancongan berlesen hendaklah dengan serta-merta memberitahu Pesuruhjaya mengenai apaapa pindaan atau perubahan kepada mana-mana maklumat atau dokumen yang telah diberikan kepada Pesuruhjaya berkenaan dengan lesen.
Suatu pengusahaan pelancongan berlesen tidak boleh menyiarkan, sama ada dalam akhbar, brosur atau selainnya, apa-apa iklan atau maklumat yang berhubungan dengan atau berkaitan dengan perniagaan sesuatu pengusahaan pelancongan tanpa memasukkan — (a) nombor lesen; (b) nama perniagaan yang di bawahnya ia menjalankan perniagaan itu dan alamat di mana perniagaan sedemikian dijalankan; dan (c) apa-apa butir lain yang berhubungan dengan manamana perkhidmatan yang ditawarkan sebagaimana yang difikirkan perlu oleh Pesuruhjaya.
(1) Tiada pengusahaan pelancongan berlesen boleh mengambil kerja, atau mendapatkan bagi seseorang pelancong atau mana-mana orang lain perkhidmatan, seorang pemandu pelancong yang tidak dilesenkan di bawah Akta ini atau lesennya telah digantung atau dibatalkan. (2) Mana-mana orang yang melanggar subseksyen (1) melakukan suatu kesalahan dan boleh, apabila disabitkan, didenda tidak melebihi dua puluh ribu ringgit atau dipenjarakan selama tempoh tidak melebihi dua tahun atau kedua-duanya.
(1) Tiada pengusahaan pelancongan berlesen boleh menggunakan atau membenarkan penggunaan apa- apa kenderaan untuk mengangkut pelancong apabila melancong kecuali kenderaan persiaran yang telah dilesenkan dengan sempurna oleh pihak berkuasa yang sewajarnya bagi maksud sedemikian. (2) Mana-mana orang yang melanggar subseksyen (1) melakukan suatu kesalahan dan boleh, apabila disabitkan, didenda tidak melebihi dua puluh ribu ringgit atau dipenjarakan selama tempoh tidak melebihi dua tahun atau kedua-duanya.
(1) Tiada seorang pun boleh bertindak, atau menganjurkan dirinya, sebagai seorang pemandu pelancong melainkan jika dia dilesenkan di bawah Bahagian ini. (2) Mana-mana orang yang melanggar subseksyen (1) melakukan suatu kesalahan dan boleh, apabila disabitkan, didenda tidak melebihi tujuh ribu ringgit atau dipenjarakan selama tempoh tidak melebihi dua tahun atau kedua-duanya, dan dalam hal suatu kesalahan berterusan, boleh, sebagai tambahan, didenda tidak melebihi lima ratus ringgit bagi setiap hari kesalahan itu terus dilakukan.
Pesuruhjaya hendaklah menyebabkan suatu daftar pemandu pelancong berlesen disimpan dan disenggarakan.
(1) Apa-apa permohonan untuk lesen di bawah Bahagian ini hendaklah dibuat secara bertulis kepada Pesuruhjaya dalam apa-apa bentuk yang ditentukan dan permohonan itu hendaklah mengandungi, atau disertai dengan, apa-apa maklumat dan dokumen sebagaimana yang ditetapkan. (2) Tiada seorang pun boleh memohon untuk dilesenkan di bawah Bahagian ini melainkan jika— (a) dia telah menjalani kursus atau latihan dan lulus ujian kecekapan yang diadakan oleh Pesuruhjaya atau manamana badan yang diberi kuasa secara bertulis oleh Pesuruhjaya untuk mengadakan suatu kursus latihan dan ujian kecekapan untuk pemandu pelancong; (b) dia telah menyempurnakan apa-apa kursus lain yang diiktiraf oleh Pesuruhjaya sebagai setaraf dengan suatu kursus yang disebut dalam perenggan (a); atau (c) adalah ternyata kepada Pesuruhjaya, dengan mengambil kira sewajarnya akan watak, kelayakan dan pengalaman orang sedemikian, bahawa dia berwibawa untuk menjadi seorang pemandu pelancong.
(1) Apabila menerima suatu permohonan di bawah subseksyen 23(1), Pesuruhjaya hendaklah menimbangkan permohonan itu dan boleh, jika dia berpuas hati akan kesesuaian pemohon dan apabila fi ditetapkan dibayar, memberi lesen dengan atau tanpa syarat. (2) Pesuruhjaya hendaklah mencatatkan nama tiap-tiap orang yang telah diberi lesen di bawah subseksyen (1) dalam daftar dan mengeluarkan kepada orang itu suatu kad pemberian kuasa dalam apa-apa bentuk sebagaimana yang ditetapkan. (3) Pesuruhjaya boleh enggan memberi lesen kepada manamana orang tanpa memberikan apa-apa sebab baginya. (4) Jika Pesuruhjaya enggan memberikan lesen, dia hendaklah dengan serta-merta memberitahu pemohon secara bertulis mengenai keengganannya itu.
Suatu lesen yang diberikan oleh Pesuruhjaya di bawah Bahagian ini hendaklah, melainkan jika dibatalkan terdahulu, sah selama tempoh tidak melebihi tiga tahun dari tarikh lesen itu diberikan.
(1) Suatu kad pemberian kuasa yang dikeluarkan kepada seorang pemandu pelancong berlesen di bawah subseksyen 24(2)— (a) hendaklah dipakai dengan terang bilamasa pemandu pelancong berlesen itu sedang bertugas, menjalankan pelancongan atau apabila dia menghadiri apa-apa kursus sebagaimana yang dikehendaki di bawah seksyen 27; (b) tidak boleh dipakai oleh mana-mana orang selain daripada orang yang kepadanya kad pemberian kuasa itu dikeluarkan. (2) Mana-mana orang yang melanggar subseksyen (1) melakukan suatu kesalahan dan boleh, apabila disabitkan, didenda tidak melebihi lima ribu ringgit atau dipenjarakan selama tempoh tidak melebihi satu tahun atau kedua-duanya.
(1) Seorang pemandu pelancong berlesen hendaklah menghadiri kursus latihan lanjutan dan lulus ujian kecekapan lanjutan untuk pemandu pelancong sebagaimana yang dikehendaki oleh Pesuruhjaya. (2) Suatu bentuk pakaian yang standard sebagaimana yang ditetapkan hendaklah dipakai oleh tiap-tiap pemandu pelancong berlesen apabila sedang bertugas atau menjalankan pelancongan. (3) Seorang pemandu pelancong berlesen hendaklah mematuhi suatu tata etika yang standard sebagaimana yang ditetapkan.
(1) Jika mana-mana pemandu pelancong berlesen— (a) telah membuat apa-apa salah nyataan atau telah gagal menzahirkan apa-apa fakta pada masa dia memohon untuk lesen, dan salah nyataan atau pembuatan tidak menzahirkan itu berkemungkinan telah mempengaruhi Pesuruhjaya untuk melesenkannya menurut seksyen 24; (b) telah gagal untuk menghadiri atau menyempurnakan dengan jayanya apa-apa kursus latihan lanjutan atau lulus apa-apa ujian kecekapan lanjutan sebagaimana yang dikehendaki; (c) telah gagal memakai kad pemberian kuasa atau telah membenarkan mana-mana orang lain memakai kad pemberian kuasa itu berlanggaran dengan seksyen 26; (d) telah bertindak berlanggaran dengan peruntukan Akta ini; (e) telah melanggar mana- mana syarat lesennya yang dikenakan di bawah subseksyen 24(1) atau tata etika yang disebut dalam subseksyen 27(3); (f) adalah, pada pendapat Pesuruhjaya, tidak berupaya oleh sebab sakit atau selainnya untuk bertindak sebagai seorang pemandu pelancong; (g) telah tidak melaksanakan fungsi seorang pemandu pelancong selama suatu tempoh enam bulan berterusan; atau (h) telah disabitkan atas apa- apa kesalahan yang melibatkan kecurangan, fraud atau keburukan akhlak, maka Pesuruhjaya boleh menggantungkan lesen yang diberikan di bawah seksyen 24 dan menarik balik kad pemberian kuasa selama apa- apa tempoh sebagaimana yang ditentukan atau membatalkan lesen itu dan memotong nama pemandu pelancong berlesen itu daripada daftar atau, jika lesen itu telah habis tempohnya, enggan memperbaharui lesen itu: Dengan syarat bahawa Pesuruhjaya tidaklah boleh menggantung, membatal atau enggan memperbaharui lesen pemandu pelancong berlesen itu dalam mana-mana hal keadaan yang tersebut dalam perenggan (a) hingga (g) tanpa terlebih dahulu memberi pemandu pelancong berkenaan suatu peluang untuk didengar. (2) Jika Pesuruhjaya menggantung, membatal atau enggan memperbaharui lesen, dia hendaklah dengan serta- merta memberitahu pemandu pelancong berkenaan secara bertulis mengenai keputusannya.
(1) Mana-mana pemandu pelancong berlesen yang lesennya telah digantungkan menurut seksyen 28 tidaklah boleh dalam tempoh penggantungan itu bertindak sebagai seorang pemandu pelancong. (2) Mana-mana pemandu pelancong berlesen yang lesennya telah dibatalkan hendaklah dengan serta-merta berhenti bertindak sebagai seorang pemandu pelancong dalam apa-apa jua hal keadaan. (3) Tiap-tiap pemandu pelancong berlesen yang lesennya tidak diperbaharui atau telah dibatalkan menurut seksyen 28 hendaklah mengembalikan lesen dan kad pemberian kuasa kepada Pesuruhjaya, tertakluk kepada seksyen 30, tidak lewat daripada empat belas hari dari tarikh notis keengganan memperbaharui atau pembatalan itu disampaikan kepadanya. (4) Mana-mana orang yang melanggar seksyen ini melakukan suatu kesalahan dan boleh, apabila disabitkan, didenda tidak melebihi tujuh ribu ringgit atau dipenjarakan selama tempoh tidak melebihi dua tahun atau kedua-duanya, dan dalam hal suatu kesalahan yang berterusan, boleh, sebagai tambahan, didenda tidak melebihi lima ratus ringgit bagi setiap hari kesalahan itu terus dilakukan.
(1) Mana-mana pemandu pelancong berlesen yang terkilan— (a) dengan keengganan Pesuruhjaya untuk memperbaharui lesennya; atau (b) dengan penggantungan atau pembatalan lesennya di bawah seksyen 28, boleh merayu secara bertulis kepada Menteri dalam masa empat belas hari dari tarikh notis keengganan memperbaharui, penggantungan atau pembatalan itu disampaikan kepadanya. (2) Keputusan Menteri adalah muktamad dan konklusif. (3) Jika Menteri mengesahkan keputusan Pesuruhjaya, pemandu pelancong berlesen itu hendaklah, dalam masa tujuh hari dari tarikh pengesahan itu, mengembalikan lesen dan kad pemberian kuasa itu kepada Pesuruhjaya. (4) Mana-mana orang yang melanggar subseksyen (3) melakukan suatu kesalahan dan boleh, apabila disabitkan, didenda tidak melebihi lima ribu ringgit atau dipenjarakan selama tempoh tidak melebihi satu tahun atau kedua-duanya, dan mahkamah hendaklah memegangsimpan lesen dan kad pemberian kuasa itu dan mengemukakannya kepada Pesuruhjaya.
Seorang pemandu pelancong berlesen boleh menyerahkan balik lesennya dengan mengemukakan lesen dan kad pemberian kuasanya kepada Pesuruhjaya bersama dengan suatu notis bertulis mengenai penyerahan balik itu dan penyerahan balik itu hendaklah mula berkuat kuasa pada tarikh Pesuruhjaya menerima lesen dan kad pemberian kuasa itu.
Mana-mana orang yang menjalankan atau mengendalikan premis penginapan hendaklah memohon kepada Pesuruhjaya untuk pendaftaran premis itu sebagai premis penginapan pelancong.
(1) Sesuatu permohonan untuk pendaftaran sebagai premis penginapan pelancong di bawah Bahagian ini hendaklah— (a) dibuat kepada Pesuruhjaya mengikut cara yang ditetapkan; (b) disertakan dengan fi yang ditetapkan. (2) Pesuruhjaya boleh, pada bila-bila masa selepas menerima sesuatu permohonan di bawah subseksyen (1), menghendaki, secara lisan atau bertulis, pemohon mengemukakan apa-apa dokumen atau maklumat tambahan. (3) Jika apa-apa dokumen atau maklumat tambahan yang dikehendaki di bawah subseksyen (2) tidak diberikan oleh pemohon dalam masa yang ditetapkan dalam kehendak itu, permohonan itu hendaklah disifatkan telah ditarik balik dan tidak boleh diteruskan selanjutnya, tanpa menjejaskan hak pemohon itu untuk membuat permohonan yang baru.
(1) Pesuruhjaya hendaklah, dalam menentukan kesesuaian mana-mana premis penginapan untuk pendaftaran, mengambil kira— (a) jenis premis penginapan itu; (b) kemudahan dan perkhidmatan yang disediakan atau ditawarkan kepada pelancong; (c) bilangan dan pengalaman kakitangan yang diambil bekerja atau akan diambil bekerja di premis penginapan itu; dan (d) apa-apa faktor lain sebagaimana yang difikirkan patut oleh Pesuruhjaya. (2) Pesuruhjaya boleh menghendaki premis penginapan seseorang pemohon itu diperiksa. (3) Jika Pesuruhjaya berpuas hati tentang kesesuaian premis penginapan itu, Pesuruhjaya hendaklah, apabila dibayar fi yang ditetapkan, mendaftarkan premis penginapan itu sebagai premis penginapan pelancong.
Pesuruhjaya hendaklah menyimpan dan menyenggarakan suatu daftar dalam apa-apa bentuk dan yang mengandungi apaapa maklumat sebagaimana yang ditetapkan, berkenaan dengan semua premis penginapan pelancong yang didaftarkan.
(1) Tiap-tiap pengusahaan pelancongan berlesen atau pemandu pelancong berlesen hendaklah mengemukakan permohonan kepada esuruhjaya dalam apa-apa bentuk sebagaimana yang ditentukan untuk pembaharuan lesennya sekurang-kurangnya tiga puluh, tetapi tidak lebih daripada enam puluh, hari sebelum tarikh habisnya tempoh lesen dan permohonan sedemikian hendaklah disertakan dengan apa-apa dokumen dan maklumat sebagaimana yang dikehendaki oleh Pesuruhjaya. (2) Fi yang ditetapkan hendaklah dibayar apabila permohonan itu diluluskan. (3) Jika mana-mana pengusahaan pelancongan berlesen atau pemandu pelancong berlesen tidak mempunyai niat untuk memperbaharui lesennya, pengusahaan pelancongan berlesen atau pemandu pelancong berlesen itu hendaklah mengiklankan niatnya itu sekurang-kurangnya tiga puluh hari sebelum habisnya tempoh lesen itu dalam sekurang-kurangnya satu akhbar harian kebangsaan bahasa Malaysia dan Inggeris selama sekurangkurangnya tiga hari berturut-turut. (4) Tanpa menjejaskan apa-apa alasan lain, Pesuruhjaya boleh enggan memperbaharui sesuatu lesen jika kehendak subseksyen (1) tidak dipatuhi.
(1) Jika suatu pengusahaan pelancongan berlesen telah hilang lesennya, ia hendaklah dengan serta-merta memberitahu Pesuruhjaya secara bertulis mengenai kehilangan itu. (2) Jika seorang pemandu pelancong berlesen telah hilang lesen atau kad pemberian kuasanya, dia hendaklah dengan serta-merta memberitahu Pesuruhjaya secara bertulis mengenai kehilangan itu. (3) Pengusahaan pelancongan berlesen atau pemandu pelancong berlesen itu hendaklah mengemukakan suatu permohonan untuk lesen atau kad pemberian kuasa gantian, mengikut mana-mana yang berkenaan, dengan disertakan segala maklumat dan dokumen sebagaimana yang dikehendaki oleh Pesuruhjaya bersama dengan fi yang ditetapkan yang boleh dikenakan.
(1) Menteri boleh membuat apa-apa peraturan sebagaimana yang difikirkannya suai manfaat bagi maksud Akta ini. (2) Tanpa menjejaskan keluasan subseksyen (1), peraturanperaturan boleh dibuat bagi mana-mana daripada maksud atau perkara yang berikut: (a) penetapan dokumen dan maklumat yang menyertai apaapa permohonan untuk lesen; (b) jangka masa dan syarat lesen, dan cara serta tatacara bagi pembaharuannya; (c) fi yang kena dibayar bagi apa-apa lesen dan apa-apa fi lain yang dikehendaki ditetapkan di bawah Akta ini; (ca) pembelian polisi insurans, oleh pengendali pelancongan berlesen, atau pembuatan deposit dalam bentuk wang tunai atau jaminan bank kepada Pesuruhjaya; (d) tatacara kemasukan dan pemeriksaan premis; (e) penyimpanan buku, akaun dan rekod sewajarnya oleh pengusahaan pelancongan berlesen dan bentuk serta caranya; (f) pengawalseliaan penubuhan dan pengurusan institusi latihanpelancongan, termasuk penetapan kandungan kursus dan program latihan, buku atau bahan yang hendak digunakan, standard yang kena dipatuhi oleh institusi itu, pemberian permit oleh Pesuruhjaya bagi pensyarah dan pengajar, kelayakan pensyarah dan pengajar, peperiksaan yang akan diadakan dan perakuan atau apa-apa kelayakan lain yang akan diberikan; (g) kesalahan yang boleh dikompaunkan dan tatacara bagi mengkompaun kesalahan sedemikian; (h) bentuk daftar, notis atau perintah yang dikehendaki disimpan, dikeluarkan atau dibuat di bawah Akta ini dan tatacara bagi penyampaian notis atau perintah sedemikian; (ha) untuk mengadakan peruntukan bagi pengelasan dan pengelasan semula premis penginapan pelancong dan penggredan premis itu oleh Pesuruhjaya; (i) perlakuan atau penjalanan mana-mana perniagaan atau perkhidmatan yang berhubungan dengan pengusahaan pelancongan atau pemandu pelancong dan standard prestasi yang hendaklah disenggarakan oleh mereka dan pemberian pengecualian oleh Pesuruhjaya kepada manamana pengusahaan pelancongan atau pemandu pelancong daripada apa-apa kehendak yang dikenakan oleh peraturan yang dibuat di bawah perenggan ini; dan (j) apa-apa perkara lain yang dikehendaki oleh Akta ini untuk ditetapkan.
(1) Kecuali bagi maksud Akta ini, tiada seorang pun yang mempunyai akses kepada apa- apa rekod, buku, daftar, surat, maklumat, dokumen atau apa- apa pun bahan lain yang didapatkan menurut peruntukan Akta ini boleh menzahirkan rekod, buku, daftar, surat, maklumat, dokumen atau bahan lain itu kepada mana-mana orang lain. (2) Mana-mana orang yang melanggar subseksyen (1) melakukan suatu kesalahan dan boleh, apabila disabitkan, didenda tidak melebihi sepuluh ribu ringgit atau dipenjarakan selama tempoh tidak melebihi dua tahun atau kedua-duanya.
Mana-mana orang yang membuat, secara lisan atau bertulis, menandatangani atau memberi apa-apa perisytiharan, penyata, perakuan atau dokumen atau maklumat lain yang dikehendaki oleh Akta ini yang tidak betul, tidak tepat atau mengelirukan dalam apa-apa butir melakukan suatu kesalahan dan boleh, apabila disabitkan, didenda tidak melebihi lima ribu ringgit atau dipenjarakan selama tempoh tidak melebihi tiga tahun atau kedua-duanya.
Mana-mana orang yang tidak mematuhi atau melanggar manamana peruntukan Akta ini yang tiada penalti khusus diperuntukkan secara nyata baginya melakukan suatu kesalahan dan boleh, apabila disabitkan, didenda tidak melebihi lima ribu ringgit atau dipenjarakan selama tempoh tidak melebihi tiga tahun atau keduaduanya, dan dalam hal suatu kesalahan yang berterusan, boleh, sebagai tambahan, didenda tidak melebihi lima ratus ringgit bagi setiap hari kesalahan itu terus dilakukan.
(1) Jika suatu kesalahan di bawah Akta ini telah dilakukan oleh suatu syarikat, mana-mana orang yang pada masa berlakunya kesalahan itu ialah seorang pengarah, setiausaha, pengurus atau pegawai lain syarikat itu atau yang berupa bertindak atas sifat sedemikian, melakukan suatu kesalahan dan boleh dihukum dengan sewajarnya melainkan jika dia membuktikan bahawa kesalahan itu telah dilakukan tanpa persetujuannya atau pembiarannya dan bahawa dia telah menjalankan segala usaha untuk menghalang perlakuan kesalahan itu sebagaimana yang patut dijalankan olehnya memandangkan kepada jenis fungsinya atas sifat itu dan kepada segala hal keadaan. (2) Mana-mana orang yang berkemungkinan akan didapati bersalah atas sesuatu kesalahan sekiranya dia sendiri yang telah melakukan atau tidak melakukan sesuatu perkara melakukan suatu kesalahan dan boleh dikenakan penalti yang sama jika perkara itu telah dilakukan atau tidak dilakukan oleh pegawai, ejen atau pekhidmatnya dalam penjalanan perniagaannya melainkan jika dia membuktikan bahawa kesalahan itu telah dilakukan tanpa pengetahuan atau persetujuannya dan bahawa dia telah mengambil segala langkah munasabah untuk menghalang perlakuan atau peninggalan untuk melakukan perkara sedemikian. (3) Tiada apa-apa jua dalam subseksyen (2) boleh melepaskan mana-mana pegawai, ejen atau pekhidmat sedemikian daripada apa-apa tanggungan untuk kesalahan.
(1) Pesuruhjaya boleh mengkompaun apa-apa kesalahan di bawah Akta ini yang ditetapkan sebagai suatu kesalahan boleh kompaun dengan menghendaki seseorang yang dengan munasabahnya disyaki melakukan kesalahan itu membayar sejumlah wang tidak melebihi lima puluh peratus daripada amaun denda maksimum yang boleh dikenakan ke atas orang itu jika dia telah disabitkan atas kesalahan itu. (2) Sesuatu tawaran di bawah subseksyen (1) boleh dibuat pada bila-bila masa selepas kesalahan itu dilakukan tetapi sebelum apa-apa pendakwaan baginya dimulakan, dan jika amaun yang dinyatakan dalam tawaran itu tidak dibayar dalam masa yang dinyatakan, atau dalam apa-apa tempoh masa yang lebih lanjut yang diberikan oleh Pesuruhjaya, pendakwaan bagi kesalahan itu boleh dimulakan pada bila-bila masa selepas itu terhadap orang yang kepadanya tawaran itu dibuat. (3) Jika sesuatu kesalahan telah dikompaun di bawah subseksyen (1), tiada pendakwaan boleh selepas itu dimulakan berkenaan dengan kesalahan itu terhadap orang yang kepadanya tawaran untuk mengkompaun kesalahan itu dibuat.
(1) Menteri boleh memberi kuasa secara bertulis mana- mana pegawai awam untuk menjalankan kuasa penguatkuasaan di bawah Akta ini. (2) Mana-mana pegawai sedemikian hendaklah disifatkan sebagai seorang pekhidmat awam mengikut pengertian Kanun Keseksaan [Akta 574]. (3) Pada menjalankan mana- mana kuasa penguatkuasaan di bawah Akta ini, seseorang pegawai diberi kuasa hendaklah, apabila diminta, mengemukakan kepada orang yang terhadapnya dia bertindak surat pemberikuasaan yang dikeluarkan kepadanya oleh Menteri.
Dalam apa-apa hal yang berhubungan dengan perlakuan sesuatu kesalahan di bawah Akta ini, mana-mana pegawai diberi kuasa yang membuat penyiasatan boleh menjalankan segala atau mana-mana daripada kuasa khas berhubungan dengan penyiasatan polis dalam kes boleh tangkap yang diberikan oleh Kanun Tatacara Jenayah [Akta 593].
(1) Mana-mana pegawai diberi kuasa yang membuat penyiasatan di bawah Akta ini boleh memeriksa secara lisan mana-mana orang yang disangkakan mengetahui fakta dan hal keadaan kes itu dan hendaklah mengubah apa-apa pernyataan yang dibuat oleh orang yang diperiksa sedemikian ke dalam bentuk tulisan. (2) Orang sedemikian adalah terikat untuk menjawab segala soalan yang diajukan kepadanya oleh pegawai sedemikian yang berhubungan dengan kes itu: Dengan syarat bahawa orang itu boleh enggan menjawab apa- apa soalan yang jawapannya berkemungkinan mendedahkannya kepada suatu pertuduhan jenayah atau penalti pelucuthakan. (3) Seseorang yang membuat pernyataan di bawah seksyen ini adalah terikat di sisi undang- undang untuk menyatakan yang benar, sama ada atau tidak pernyataan itu dibuat pada keseluruhannya atau sebahagiannya bagi menjawab soalan. (4) Seseorang pegawai diberi kuasa yang memeriksa seseorang di bawah subseksyen (1) hendaklah terdahulu memberitahu orang itu mengenai peruntukan subseksyen (2) dan (3). (5) Suatu pernyataan yang dibuat oleh mana-mana orang di bawah seksyen ini hendaklah, bilamasa perlu, diubah ke dalam bentuk tulisan dan ditandatangani oleh orang yang membuatnya atau dicapkan dengan cap ibujarinya, mengikut mana-mana yang berkenaan, selepas pernyataan dalam bentuk tulisan itu dibacakan kepadanya dalam bahasa yang digunakannya semasa dia membuat pernyataan itu dan selepas dia telah diberi peluang untuk membuat apa-apa pembetulan yang diingininya.
Walau apa pun peruntukan mana-mana undang-undang bertulis yang berlawanan, jika seseorang dipertuduh dengan suatu kesalahan di bawah Akta ini, apa-apa pernyataan, sama ada pernyataan itu menjadi suatu pengakuan salah atau tidak atau sama ada ia berbentuk lisan atau bertulis, yang dibuat pada bila-bila masa, sama ada sebelum atau selepas orang itu dipertuduh dan sama ada dalam perjalanan penyiasatan di bawah Akta ini atau tidak dan sama ada atau tidak pada keseluruhannya atau sebahagiannya sebagai jawapan kepada soalan, oleh orang itu kepada atau dalam pendengaran pegawai diberi kuasa dan sama ada atau tidak diterjemahkan kepadanya oleh seorang pegawai diberi kuasa atau mana-mana orang lain yang berkenaan atau tidak dalam kes itu, hendaklah menjadi boleh terima di perbicaraannya sebagai keterangan dan, jika orang itu mengemukakan dirinya sebagai saksi, apa-apa pernyataan sedemikian boleh digunakan dalam pemeriksaan balas dan bagi maksud mencabar kebolehpercayaannya: Dengan syarat bahawa— (a) tiada pernyataan sedemikian boleh menjadi boleh terima atau digunakan seperti yang disebut terdahulu— (i) jika ternyata kepada mahkamah bahawa pembuatan pernyataan itu telah disebabkan oleh apa- apa dorongan, ancaman atau janji yang mempunyai kaitan dengan pertuduhan terhadap orang itu yang datangnya daripada orang yang mempunyai kuasa dan mencukupi pada pendapat mahkamah untuk memberi kepada orang yang dipertuduh itu alasan yang ternyata kepadanya munasabah bagi menyangkakan bahawa dengan membuat pernyataan itu dia akan memperoleh apa-apa keburukan keduniaan yang mempunyai kaitan dengan prosiding terhadapnya itu; atau (ii) dalam hal suatu pernyataan yang dibuat oleh orang itu selepas penangkapannya, melainkan jika mahkamah berpuas hati bahawa dia telah diberi amaran dalam perkataan yang berikut atau perkataan yang bermaksud sedemikian: “Adalah menjadi kewajipan saya untuk memberi amaran kepada anda bahawa anda tidak diwajibkan untuk berkata apa-apa jua pun atau untuk menjawab apa-apa soalan tetapi apa-apa jua yang anda katakan, sama ada sebagai jawapan kepada sesuatu soalan atau tidak, boleh diberi sebagai keterangan.”; dan (b) suatu pernyataan yang dibuat oleh mana-mana orang sebelum ada masa untuk memberi amaran kepadanya tidaklah menjadi tidak boleh terima sebagai keterangan semata-mata oleh sebab dia tidak diberi amaran jika dia diberi amaran dengan seberapa segera yang mungkin.
(1) Bilamasa ternyata kepada mana-mana Majistret berdasarkan kepada maklumat bertulis atas sumpah dan selepas apa-apa siasatan yang difikirkannya perlu bahawa terdapat sebab munasabah bagi mempercayai bahawa suatu kesalahan terhadap Akta ini sedang berlaku dalam mana- mana premis atau tempat, Majistret itu boleh mengeluarkan waran memberi kuasa mana-mana pegawai diberi kuasa, pada waktu siang atau malam dan dengan atau tanpa bantuan, memasuki premis atau tempat itu dan menggeledah serta menyita atau mengambil salinan segala buku, akaun, atau dokumen lain yang mengandungi atau yang disyaki mengandungi maklumat tentang apa-apa kesalahan yang disyaki telah dilakukan sedemikian atau tentang apa-apa benda lain yang berhubungan dengan kesalahan itu. (2) Mana-mana pegawai sedemikian boleh jika perlu berbuat demikian— (a) memecahkan mana-mana pintu luar atau pintu dalam mana-mana premis atau tempat, dan memasuki ke dalam premis atau tempat itu; (b) dengan kekerasan, memasuki premis atau tempat itu dan tiap-tiap bahagiannya; (c) mengalihkan dengan menggunakan kekerasan apa-apa halangan terhadap kemasukan, penggeledahan, penyitaan dan pengalihan sebagaimana yang dia diberi kuasa untuk menguatkuasakannya; (d) menahan tiap-tiap orang yang didapati dalam premis atau tempat itu sehinggalah premis atau tempat itu telah digeledah; dan (e) jika premis atau tempat itu digunakan bagi penjalanan atau pengendalian suatu pengusahaan pelancongan tanpa lesen, melakkan premis atau tempat itu.
Bilamasa ternyata kepada mana-mana pegawai diberi kuasa bahawa terdapat sebab yang munasabah bagi mempercayai apaapa buku, akaun atau dokumen lain yang disyaki mengandungi maklumat tentang perlakuan sesuatu kesalahan di bawah Akta ini atau apa-apa benda lain yang berhubungan dengan kesalahan itu disembunyikan atau disimpan dalam mana-mana premis atau tempat dan jika dia mempunyai alasan munasabah untuk mempercayai bahawa oleh sebab kelengahan untuk mendapatkan waran geledah buku, akaun, dokumen atau benda lain itu berkemungkinan dialihkan, maka pegawai itu boleh menjalankan dalam, pada atau berkenaan dengan premis atau tempat itu segala kuasa yang tersebut dalam seksyen 44 mengikut cara yang sepenuhnya dan secukupnya seolah-olah dia telah diberi kuasa berbuat demikian oleh waran yang dikeluarkan di bawah seksyen itu.
(1) Pegawai diberi kuasa yang menyita apa-apa buku, akaun, dokumen atau benda lain di bawah Akta ini hendaklah menyediakan satu senarai mengenai buku, akaun, dokumen atau benda lain yang disita itu dan dengan segera menghantarkan satu salinan senarai itu yang ditandatanganinya kepada penghuni atau ejen atau pekhidmat penghuni itu yang hadir di premis atau tempat penyitaan. (2) Senarai yang disebut dalam subseksyen (1) tidak boleh dikira sebagai suatu pernyataan, pengakuan atau pengakuan salah yang dibuat oleh penghuni itu atau ejen atau pekhidmatnya dalam penjalanan penyiasatan itu dan hendaklah boleh diterima sebagai keterangan.
Mana-mana pegawai diberi kuasa hendaklah, bagi maksud melaksanakan Akta ini, mempunyai kuasa untuk melakukan segala atau mana- mana daripada yang berikut: (a) menghendaki pengemukaan rekod, akaun dan dokumen yang disimpan oleh suatu pengusahaan pelancongan berlesen atau pemandu pelancong berlesen dan untuk meneliti, memeriksa dan menyalin mana-mana rekod, akaun atau dokumen itu; (b) menghendaki pengemukaan apa-apa dokumen pengenalan daripada mana-mana orang yang berhubungan dengan mana-mana hal atau kesalahan di bawah Akta ini; (c) membuat apa-apa siasatan yang perlu untuk menentukan sama ada peruntukan Akta ini dipatuhi.
Mana-mana orang yang— (a) menyerang, menghalang, menggalang atau melengahkan mana-mana pegawai diberi kuasa dalam menguatkuasakan apa-apa kemasukan yang berhak dibuatnya di bawah Akta ini, atau pada melaksanakan mana-mana kewajipan yang dikenakan atau kuasa yang diberikan oleh Akta ini; (b) memecahkan apa-apa lak yang telah dipasang pada manamana premis atau tempat oleh seorang pegawai diberi kuasa; (c) tidak mematuhi apa-apa tuntutan sah yang dibuat oleh seorang pegawai diberi kuasa pada melaksanakan kewajipannya di bawah Akta ini; atau (d) enggan atau abai memberi apa-apa maklumat yang dikehendaki dengan semunasabahnya daripadanya dan yang ada dalam kuasanya untuk memberi, melakukan suatu kesalahan.
Tiap-tiap pegawai diberi kuasa hendaklah mempunyai kuasa untuk menghadiri mahkamah dan menjalankan apa-apa pendakwaan berkenaan dengan apa-apa kesalahan terhadap Akta ini.
「1992 관광산업법」
국가‧지 역: 말레이시아 법률번호: 제482호 제 정 일: 1992년 1월 30일 개 정 일: 2017년 12월 29일
Suatu Akta untuk mengadakan peruntukan mengenai pelesenan dan pengawalseliaan pengusahaan pelancongan dan mengenai perkara-perkara yang bersampingan atau berkaitan dengannya. [1 Mei 1992, P.U. (B) 199/1992] MAKA INILAH DIPERBUAT UNDANG-UNDANG oleh Seri Paduka Baginda Yang di- Pertuan Agong dengan nasihat dan persetujuan Dewan Negara dan Dewan Rakyat yang bersidang dalam Parlimen, dan dengan kuasa daripadanya, seperti yang berikut: 관광업의 허가 및 규제와 이에 부수적이거나 관련된 사항을 규 정하는 법률 [1992년 5월 1일, PU (B) 199/1992] 국왕은 회기 중에 상원 및 하원 의 조언과 동의를 얻어 그 권한 에 따라 다음과 같이 이 법을 제 정한다.
이 법은 「1992년 관광산 업법」으로 인용할 수 있다.
(1) 이 법에서 문맥상 다 른 의미로 해석하여야 할 경우를 제외하고 다음의 의미를 가진다. "규정된다"란 방식이 언급되지 아니하는 경우 이 법 또는 이 법 에 따라 제정된 규칙에서 규정된 것을 말한다. "허가를 받은 여행사"란 여행대 리 사업을 영위하거나 운영하기 위하여 제7조제1항에 따라 허가 를 받은 자를 말한다. "관광훈련기관"이란 다음 각 호 를 말한다. (a) 호텔 및 케이터링 서비스를 포함하여 관광 서비스 및 관리와 관련된 교육 또는 과정을 제공하는 기관, 교육기관 또는 학교 (b) 제3조에 따라 장관이 관광훈련기관으로 지명한 경우 "관광 차량"이란 운임단계 없는 지급을 대가로 관광객의 수송에 만 사용되는 차량을 말한다. "사무국장"이란 관광에 대한 책 임을 맡은 장관의 사무국장을 말 한다. "말레이시아관광진흥위원회"란 「1992년 말레이시아관광진흥위 원회법」[법 제481호] 제3조에 따라 설립된 말레이시아관광진흥 위원회를 말한다. "허가"란 이 법에 따라 부여된 허가를 말한다. "관광"에는 관광, 여행, 쇼핑, 관 심 및 여흥 장소 방문 및 관광객 이 일반적으로 수행하는 기타 활 동이 포함된다. "장관"이란 관광에 책임이 있는 장관을 말한다. "사람"에는 법인 또는 법인이 아 닌 개인 단체를 포함한다. "권한이 부여된 공무원"이란 제 40조에 따라 장관이 권한을 승 인한 공무원을 말한다. "관광객"이란 말레이시아 국적 여부를 불문하고 다음 각 호의 목적 중 하나로 말레이시아의 각 장소를 방문하는 자를 말한다. (a) 유희, 오락 또는 여가 (b) 문화 (c) 종교 (d) 지인 또는 친척 방문 (e) 스포츠 (f) 사업 (g) 회의, 콘퍼런스, 세미나 또는 컨벤션 (h) 연구 또는 조사 (i) 방문한 장소에서 보수를 받는 고용과 관련되지 아니하는 기타 목적 "국내 관광"이란 말레이시아 또 는 말레이시아 내의 각 장소에 대한 관광을 말한다. "국외 관광"이란 말레이시아 이 외의 지역으로의 관광을 말한다. "관광안내사"란 관광객이나 타인 에게 보수를 받고 관광을 안내하 여 서비스를 제공하는 자를 말한 다. "허가를 받은 관광안내사"란 제 24조제1항에 따라 관광안내사로 활동할 수 있는 허가를 받은 자 를 말한다. "허가를 받은 관광사업자"란 관 광운영업을 영위하거나 운영하기 위하여 제7조제1항에 따라 허가 를 받은 자를 말한다. "관광기업"은 다음 각 호를 말한 다. (a) 관광운영업 (b) 여행대리업 (c) (법률 제A1153호에 따라 삭제) (d) (법률 제A1153호에 따라 삭제) (e) 관광훈련기관을 제공하는 사업 "허가를 받은 관광기업"이란 제7 조제1항에 따라 허가를 받은 관 광기업을 말한다. "여행대리업"이란 다음 각 호의 서비스 전부 또는 일부를 제공하 는 사업을 말한다. (a) 육로, 해상 또는 항공 운송 수단을 이용하여 여행할 수 있는 티켓을 판매 또는 알선 (b) 말레이시아 내외의 숙박시설의 판매 또는 알선 (c) 상기 나열된 서비스의 부수적인 기타 서비스 "관광운영업"이란 다음 각 호의 서비스 전부 또는 일부를 제공하 는 사업을 말한다. (a) 말레이시아 내외의 관광객을 위한 교통, 숙박, 관광 또는 기타 부대 서비스의 판매 또는 알선 (b) 국내외 관광의 판매 또는 알선을 위한 조직 또는 수행 (c) 관광객에게 대여용 교통편 제공 (d) 상기 나열된 서비스에 부수적인 기타 서비스 "위원"이란 제4조에 따라 임명된 관광청 위원을 말한다. "숙박시설"이란 식음료의 제공 여부와 관계 없이 호스텔, 호텔, 여관, 기숙사, 하숙집, 휴게소 및 숙박소를 포함하여 그 소유자 또 는 관리자가 전체 또는 부분적으 로 관광객에게 임대 또는 기타 형태의 보상에 대한 대가로 숙박 시설을 제공하는 것을 말한다. "관광객숙박시설"이란 제31C조 제1항에 따라 위원이 관광숙박 시설로 등록한 숙박시설을 말한 다. "회사"란 「1965 회사법」[법률 제125호]에 따른 의미를 가진 다. (2) 이 법에서 "이 법"에 대한 언급은 달리 명시되지 아니하는 한 이 법에 따라 제정된 규칙, 명령, 고시 또는 기타 하위법령 을 포함하는 것으로 본다.
장관은 관보에 고시함으 로써 이 법의 목적을 위한 훈련 기관을 관광훈련기관으로 지정할 수 있다.
(1) 사무국장은 이 법에 따른 관광과 관련된 모든 문제의 일반적인 감독을 책임지는 관광 위원장으로 임명된다. (2) 위원장은 이 법에 따라 부 여된 권한 및 기능의 일부 또는 전부를 적합하다고 판단하는 공 무원에게 서면으로 위임할 수 있 다.
(1) 누구든지 이 장에 따 라 발급된 유효한 허가를 보유하 지 아니하는 한 관광훈련기관을 경영 또는 운영하거나 자신을 관 광훈련기관의 경영 또는 운영자 로 내세울 수 없다. (2) 누구든지 이 장에 따라 발 급된 유효한 허가를 보유한 회사 가 아닌 한 다음 각 호를 경영 또는 운영하거나 경영 또는 운영 한다고 자신을 내세울 수 없다. (a) 관광운영업 (b) 여행대리업 (3) 제1항 또는 제2항을 위반한 자가 범죄로 유죄판결을 받는 경 우 5만링깃 이하의 벌금 또는 5 년 이하의 징역에 처하거나 병과 할 수 있으며, 범죄가 계속되는 경우 해당 범죄가 계속되는 동안 일일 5천링깃 이하의 벌금을 가 산할 수 있다. (4) 명확히 말하여, **「1961 교 육법」[1961년 제43호 법률]의 규정은 관광훈련기관의 경영 또 는 운영자에 관하여는 적용하지 아니한다.
(1) 이 장에 따른 허가 발급은 지정된 양식에 서면으로 작성하여 위원장에게 신청하여야 한다. (2) 제1항에 따른 각 신청에는 규정된 문서 또는 정보가 첨부되 어야 하며, 위원장은 해당 신청 을 받은 후 해당 신청을 결정하 기 전에 구두 또는 서면으로 허 가 신청자의 적격성을 결정하는 데 필요하다고 판단하는 추가 문 서 또는 정보를 요구할 수 있다. (3) 제2항에 따른 요건은 각 신 청자 간 또는 종류, 범주 또는 사안에 따라 다를 수 있다. (4) 제2항에 따라 요구되는 추 가 문서 또는 정보가 위원장이 제시한 해당 요구 기간 또는 연 장 기간 내에 신청자가 제출하지 아니하는 경우 철회된 것으로 보 고 더 이상 진행되지 아니하나, 신청자의 새로운 신청에는 영향 을 미치지 아니한다.
(1) 위원장은 신청이 제6 조에 따라 정식으로 이루어지는 경우 요구한 문서와 정보를 모두 제공받아 해당 신청을 검토한 후 신청자의 적격성을 인정하는 경 우 규정된 수수료를 납부 받아 허가 부여, 조건부 부여 또는 허 가 거부를 할 수 있다. (2) 제1항에 따라 발급된 각 허 가에는 지정 허가 기간과 허가 번호를 명시하여야 한다. (3) 제1항에 따라 허가를 발급 받은 자는 허가를 받은 것과 동 일한 유형의 관광기업을 경영하 거나 운영하기 위하여 지점 또는 시설에 대한 추가 허가를 신청할 수 있다. (4) 위원장이 허가 발급을 거부 하는 경우 즉시 신청자에게 해당 거부에 관하여 서면으로 통보하 여야 한다.
(1) 위원장은 다음 각 호 가 충족되는 경우 제7조에 따라 발급된 허가를 취소할 수 있다. (a) 허가를 받은 관광기업이 이 법 또는 이 법에 따라 부과된 의무를 준수하지 아니한 경우 (b) 해당 위반과 관련하여 범죄로 기소되지 아니하였더라도 허가를 받은 관광기업이 허가 발급 조건, 이 법의 규정 또는 기타 성문법을 위반한 경우 (c) 허가를 받은 관광기업이 해당 허가 신청과 관련하여 또는 허가를 받은 후 관광기업 당사자, 허가를 받은 관광기업의 이사, 감독자 또는 관리자가 작성하거나 이들을 대신하여 작성한 허위, 오해의 소지가 있거나 부정확한 정보, 문서 또는 신고서를 제출한 경우 (d) 허가를 받은 관광기업이 대중, 관광산업 또는 국가 경제의 이익에 해가 되는 방식으로 사업을 수행하는 경우 (e) 허가를 받은 관광기업이 연속 6개월의 기간 동안 허가를 받은 사업 거래를 하지 아니하거나 허가를 받은 사업 또는 운영을 중단하는 경우 (f) 허가를 받은 관광기업이 부채를 청산하기에 충분한 자산이 없는 경우 (g) 허가를 받은 관광기업에 대하여 청산 명령이 내려지거나 자발적 청산에 대한 결의가 승인된 경우 (h) 허가를 받은 관광기업 또는 경영진이나 임원직을 맡은 해당 임원이 부정직, 사기 또는 비도덕적 행위와 관련된 범죄로 유죄판결을 받는 경우 (i) 허가를 받은 관광기업 또는 그 이사, 관리자 또는 감독자가 이 법에 따른 범죄로 유죄판결을 받는 경우 (2) 허가를 취소하기 전에 위원 장은 해당 허가를 받은 관광기업 에 취소에 관한 의사를 서면으로 통지하고, 해당 통지에 명시된 기간 내에 해당 허가가 취소되는 것이 적절하지 아니한 이유를 제 시하도록 요구하여야 한다. (3) 위원장이 허가를 취소하기 로 한 경우에는 즉시 해당 결정 에 관하여 서면으로 관련 관광기 업에 통보하여야 한다. (4) 허가 취소는 다음 각 호에 규정된 때에 효력이 발생한다. (a) 취소에 대하여 이의가 제기되지 아니하는 경우 해당 취소 통지가 허가를 받은 관광기업에 송달된 날로부터 14일의 기간이 종료된 때 (b) 취소에 대하여 이의가 있는 경우 장관이 해당 취소를 승인한 때 (5) 허가 취소에 대한 이의가 제기된 경우 허가가 취소된 관광 기업은 해당 이의가 해소되고 해 당 취소에 대하여 장관이 취소를 보류할 때까지 신규 사업을 할 수 없다. (6) 제5항을 위반한 자가 범죄 로 유죄판결을 받는 경우 2만링 깃 이하의 벌금 또는 2년 이하 의 징역에 처하거나 병과할 수 있다. (7) 허가 취소가 발효된 경우 위원장은 가능한 한 신속하게 그 러한 취소에 대하여 연속 3일 동안 1개 이상의 전국 일간지에 말레이어와 영어로 이를 게재하 여야 한다. (8) 해당 취소 통지의 게재 지 연 또는 실패는 취소의 유효성에 어떠한 영향도 미치지 아니한다.
(1) 다음 각 호에 대하여 불만이 있는 자는 허가 거부 또 는 취소의 통지가 해당인에게 송 달된 날로부터 14일 이내에 장 관에게 서면으로 이의를 제기할 수 있다. (a) 제7조에 따라 위원장이 관광기업의 허가 거부 또는 갱신 거부 (b) 제8조에 따른 허가 취소 (2) 이 조에 따른 장관의 결정 은 종국적이며 결정적이다.
(1) 허가를 받은 관광기 업은 허가증 및 추가 허가증을 포기 통지서와 함께 위원장에게 제출함으로써 허가를 포기할 수 있다. (2) 해당 포기는 위원장이 제1 항에 따른 허가증과 통지서를 받 은 날 또는 해당 통지서에 더 늦 은 날짜가 지정된 경우 해당 날 짜에 발효된다. (3) 허가를 받은 관광기업은 제 2항의 날짜로부터 늦어도 14일 이내에 연속 3일 동안 1개 이상 의 전국 일간지에 말레이어 또는 영어로 해당 포기 사유에 대하여 게재하여야 한다.
(1) 제8조에 따른 허가 취소 또는 제10조에 따른 포기 가 발효되거나 허가 기간이 만료 된 경우 해당 허가를 받은 관광 기업은 즉시 허가를 받은 관련 사업의 경영 또는 운영을 중단하 여야 한다. 다만, 장관은 위원장의 추천에 따라 허가를 받은 관광기업이 업 무 청산을 위하여 장관이 지정한 기간 동안 해당 사업을 수행할 수 있도록 서면으로 승인할 수 있다. (2) 제1항을 위반한 자가 범죄 로 유죄판결을 받는 경우 5만링 깃 이하의 벌금 또는 5년 이하 의 징역에 처하거나 병과할 수 있으며, 범죄가 계속되는 경우 해당 범죄가 계속되는 동안 일일 5천링깃 이하의 벌금을 가산할 수 있다. (3) 제8조에 따라 허가가 취소 된 경우 그에 대한 추가 허가도 취소된 것으로 본다. (4) 제1항에도 불구하고 허가 기간이 만료된 관광기업은 허가 갱신을 신청하였다는 증거를 위 원장에게 제출한 경우 허가가 만 료되지 아니한 것처럼 해당 사업 을 계속할 수 있다.
(1) 제8조에 따른 허가 취소가 발효되었거나 해당 허가 기간이 만료되었고 해당 허가의 갱신 신청이 명시된 기간 내에 제출되지 아니한 경우 허가를 받 은 관광기업은 14일 이내에 위 원장에게 추가 허가를 포함한 허 가를 위원장에게 반환하여야 한 다. (2) 제1항을 위반한 자가 범죄 로 유죄판결을 받는 경우 5만링 깃 이하의 벌금 또는 5년 이하 의 징역에 처하거나 병과할 수 있으며, 범죄가 계속되는 경우 해당 범죄가 계속되는 동안 일일 5천링깃 이하의 벌금을 가산할 수 있다.
위원장의 서면 동의가 있는 경우를 제외하고, 허가를 받은 관광기업이 아닌 자는 "관 광", "관광하다", "여행", "관광대 리" 또는 "여행사" 또는 "관광사 업자"라는 단어를 사용 또는 이 용할 수 없으며, 경우에 따라 이 단어의 파생어 또는 수행되는 사 업 또는 사업의 일부와 관련하여 해당 사업의 경영 또는 운영을 나타내는 것으로 해석될 수 있는 언어로 된 기타 단어를 청구서, 종이, 통지, 광고 또는 기타 형 식에 그러한 의도를 나타내는 표 현을 할 수 없다.
허가를 받은 관광기업이 사업을 수행하거나 운영하는 각 지점의 주요 영업소의 눈에 잘 띄는 장소에 항상 해당 허가증을 게시하여야 한다.
(1) 제2항을 침해하지 아니하고, 허가를 받은 관광기업 은 위원장이 수시로 요구할 수 있는 전체 사업 운영과 관련한 재무제표, 감사를 받은 대차대조 표 및 손익계산서를 포함한 정보 및 세부 사항을 지정된 기간 내 에 제출하여야 한다. (2) 허가를 받은 관광사업자 또 는 여행사는 위원장의 요청이 있 는 경우 다음 각 호를 위원장에 게 제출하여야 한다. (a) 국내 관광 및 국외 관광을 위한 일정 (b) 비공개 요율 및 기타 요율 (c) 해당 활동에 대한 요금 및 이용 약관을 포함하여 수행되는 사업 활동에 관한 세부 사항 (d) 기타 현지 또는 국외 관광 사업자와 체결한 계약의 세부 사항 (e) 상근 또는 비상근으로 고용 허가를 받은 관광안내사의 성명 및 세부 정보 (f) 관광에 사용되는 관광 차량의 등록 번호 및 세부 사항 (3) 제1항 또는 제2항을 위반한 자가 범죄로 유죄판결을 받는 경 우 2만링깃 이하의 벌금 또는 2 년 이하의 징역에 처하거나 병과 할 수 있으며, 범죄가 계속되는 경우 해당 범죄가 계속되는 동안 일일 2천링깃 이하의 벌금을 가 산할 수 있다.
(1) 위원장은 허가를 받 은 관광 사업자가 수행할 수 있 는 국내 관광 및 국외 관광 비율 을 수시로 결정하고 부과할 권리 가 있으며, 장관의 승인을 받아 위원장은 국외 관광사업자에게 수시로 지정된 국내 관광 비율을 부담하도록 유예기간을 부여할 수 있다. (2) 위원장은 허가를 받은 관광 사업자의 사업 활동을 금지할 수 있다. (3) 모든 국외 관광 패키지에 대하여 허가를 받은 관광사업자 는 다음 각 호를 수행하고, 경우 에 따라 위원장의 지시를 따른 다. (a) 보험 가입 (b) 위원장에게 현금 또는 은행 보증의 형태로 보증금 예치
(1) 각 허가를 받은 관 광기업은 구성 문서를 수정하거 나 변경하기 전 또는 이사나 최 고경영자가 교체되기 전에 수정, 변경 또는 교체 사항에 대한 세 부 내용을 서면으로 위원장에게 제출하여야 한다. (2) 각 허가를 받은 관광기업은 허가와 관련하여 위원장에게 제 공된 정보 또는 문서에 대한 수 정 또는 변경 사항을 즉시 위원 장에게 통보하여야 한다.
허가를 받은 관광기업은 다음 각 호를 포함하지 아니하는 경우 관광기업의 사업과 관련되 거나 이와 관련된 광고 또는 정 보를 신문, 브로슈어 또는 기타 에 게재할 수 없다. (a) 허가 번호 (b) 사업을 수행하는 상호 및 사업이 수행되는 주소 (c) 위원장이 필요하다고 판단하는 서비스와 관련된 기타 세부 사항
(1) 허가를 받은 관광기 업은 이 법에 따라 허가가 없거 나 허가가 정지 또는 취소된 관 광안내사를 고용하거나 관광객 또는 타인을 위하여 관련 서비스 를 제공하여서는 아니 된다. (2) 제1항을 위반한 자가 범죄 로 유죄판결을 받는 경우 2만링 깃 이하의 벌금 또는 2년 이하 의 징역에 처하거나 병과할 수 있다.
(1) 허가를 받은 관광기 업은 관광 목적으로 관할 당국의 정식 허가를 받은 관광 차량을 제외하고는 관광객을 수송하기 위한 차량을 사용하거나 사용을 허가하여서는 아니 된다. (2) 제1항을 위반한 자가 범죄로 유죄판결을 받는 경우 2만링깃 이하의 벌금 또는 2년 이하의 징역에 처하거나 병과할 수 있다.
(1) 누구든지 이 장에 따라 면허를 보유하지 아니하는 한 관광안내사로 활동하거나 자 신을 내세울 수 없다. (2) 제1항을 위반한 자가 범죄 로 유죄판결을 받는 경우 7천링 깃 이하의 벌금 또는 2년 이하 의 징역에 처하거나 병과할 수 있으며, 범죄가 계속되는 경우 해당 범죄가 계속되는 동안 일일 5백링깃 이하의 벌금을 가산할 수 있다.
위원장은 관광안내사의 등록부를 유지하고 관리하여야 한다.
(1) 이 장에 따른 면허 는 지정된 양식에 서면으로 작성 하여 위원장에게 신청하여야 하 며, 해당 신청서에는 규정된 정 보 및 문서가 포함되거나 첨부되 어야 한다. (2) 다음 각 호를 제외하고는 누구도 이 장에 따른 면허를 신 청할 수 없다. (a) 교육 과정이나 훈련을 받고 위원장 또는 관광안내사 연수 과정 및 능력 시험을 시행하기 위하여 위원장이 서면으로 승인한 기관이 실시하는 능력 시험을 통과한 자 (2) 위원장은 제1항에 따라 면 허를 발급 받은 모든 사람의 이 (b) 제a 항의 과정과 동등한 과정으로 위원장이 인정한 기타 과정을 이수한 자 (c) 위원장이 해당인의 성격, 자격 및 경험을 충분히 고려하여 볼 때 관광안내사의 자격이 있는 것으로 판단하는 자
(1) 제23조제1항에 따른 신청을 받는 경우 위원장은 해당 신청을 검토하고 신청자의 적격 성을 인정하는 경우 지정된 수수 료를 납부 받아 조건부 또는 비 조건부로 면허를 발급할 수 있 다. (2) 위원장은 제1항에 따라 면 허를 발급 받은 모든 사람의 이 름을 등록부에 입력하고 규정된 양식에 따라 자격증을 발급한다. (3) 위원장은 이유를 알리지 아 니하고 누구에게나 면허 발급을 거부할 수 있다. (4) 위원장이 면허 발급을 거부 하는 경우 즉시 신청자에게 해당 거부 사실을 서면으로 통보하여 야 한다.
이 장에 따라 위원장이 발급한 면허가 조기에 취소되지 아니하는 한 면허가 발급된 날짜 로부터 3년을 초과하지 아니하 는 기간 동안 유효하다.
(1) 제24조제2항에 따라 면허를 받은 관광안내사에게 발 급된 자격증은, (a) 면허를 받은 관광안내사가 근무 중이거나 관광을 수행하는 동안 또는 제27조에 따라 요구되는 과정에 참여하는 경우 착용하여야 한다. (b) 자격증을 발급받은 자가 아닌 타인이 착용하여서는 아니 된다. (2) 제1항을 위반한 자가 범죄 로 유죄판결을 받는 경우 5천링 깃 이하의 벌금 또는 1년 이하 의 징역에 처하거나 병과할 수 있다.
(1) 관광안내사 자격증 을 소지한 자는 상급 훈련과정을 이수하고 위원장이 요구하는 상 급 관광안내사 자격시험에 합격 하여야 한다. (2) 관광안내사는 근무 중이거 나 관광을 수행할 때는 지정된 표준 복장을 착용하여야 한다. (3) 자격증을 소지한 관광안내 사는 규정된 표준 윤리 강령을 준수하여야 한다.
(1) 면허를 발급 받은 관광안내사가 다음 각 호에 해당 하는 경우 위원장은 제24조에 따라 발급된 허가를 정지하고 지 정 기간 동안 자격을 철회하거나 면허를 취소하고 등록부에서 면 허를 받은 관광안내사의 이름을 삭제하거나 면허가 만료된 경우 갱신을 거부할 수 있다. (a) 면허를 신청할 당시 허위 진술을 하거나 사실을 공개하지 아니하고, 허위 진술 또는 비공개로 인하여 위원장이 제24조에 따라 면허를 발급하도록 영향을 미쳤을 가능성이 있는 경우 (b) 상급 훈련과정에 참석하지 못하거나 성공적으로 이수하지 못하였거나 필요한 상급 자격시험을 통과하지 못한 경우 (c) 제26조를 위반하여 자격증을 착용하지 아니하였거나 타인이 자격증을 착용하도록 허용한 경우 (d) 이 법의 규정을 위반하는 행위를 한 경우 (e) 제24조제1항 또는 제27조제3항의 윤리 강령에 따라 부과된 면허 조건을 위반한 경우 (f) 위원장이 질병 또는 기타의 이유로 관광안내사 역할을 할 수 없다고 판단하는 경우 (g) 연속 6개월 동안 관광안내사의 역할을 수행하지 아니한 경우 (h) 부정직, 사기 또는 부도덕과 관련된 범죄로 유죄 판결을 받은 경우 다만, 위원장은 제a항부터 제g항 까지의 상황에서 먼저 해당 관광 안내사에게 소명의 기회를 주지 아니하고 면허를 받은 관광안내 사의 허가를 정지, 취소 또는 갱 신 거부를 하여서는 아니 된다. (2) 위원장이 면허를 정지, 취소 또는 갱신 거부의 경우에는 즉시 해당 관광안내사에게 그 결정을 서면으로 통지하여야 한다.
(1) 제28조에 따라 면허 를 받은 관광안내사의 면허가 정 지된 경우 정지 기간 동안 관광 안내사로 활동할 수 없다. (2) 면허를 받은 관광안내사의 면허가 취소된 경우 어떠한 상황 이라도 즉시 관광안내사로서의 활동을 중단하여야 한다. (3) 제28조에 따라 면허가 갱신 되지 아니하였거나 취소된 면허 가 있는 관광안내사는 제30조에 따라 면허 및 자격증을 갱신 거 부 또는 취소 통지가 송달된 날 로부터 14일 이내에 위원장에게 반환하여야 하여야 한다. (4) 이 항을 위반한 자가 범죄 로 유죄판결을 받는 경우 7천링 깃 이하의 벌금 또는 2년 이하 의 징역에 처하거나 병과할 수 있으며, 범죄가 계속되는 경우 해당 범죄가 계속되는 동안 일일 5백링깃 이하의 벌금을 가산할 수 있다.
(1) 면허를 받은 관광안 내사가 다음 각 호에 대하여 불 만이 있는 경우 갱신 거부, 정지 또는 취소 통지가 송달된 날로부 터 14일 이내에 장관에게 서면 으로 이의를 제기할 수 있다. (a) 위원장의 면허 갱신 거부 (b) 제28조에 따른 면허 정지 또는 취소 (2) 장관의 결정은 종국적이며 최종적이다. (3) 장관이 위원장의 결정을 확 인하면 면허를 받은 관광안내사 는 확인을 받은 날부터 7일 이 내에 면허와 자격증을 위원장에 게 반환하여야 한다. (4) 제3항을 위반한 자가 범죄 로 유죄 판결을 받는 경우 5천 링깃 이하의 벌금 또는 1년 이 하의 징역에 처하거나 병과할 수 있으며, 법원은 면허와 자격증을 보관하여 위원장에게 전달하여야 한다.
면허를 받은 관광안내사 는 면허 및 자격증을 서면 포기 통지서와 함께 위원장에게 제출 하여 면허를 포기할 수 있으며, 위원장이 포기 통지서를 받은 날 로부터 그 효력이 발생한다.
숙박시설을 경영하거나 운영하는 자는 숙박시설을 관광 숙박시설로 등록하기 위하여 위 원장에게 신청하여야 한다.
(1) 이 장에 따른 관광 숙박 시설의 등록 신청은 다음과 같이 한다. (a) 규정된 방식으로 위원장에게 제출 (b) 규정된 수수료 납부 (2) 위원장은 제1항에 따른 신 청을 받은 후 언제든지 구두 또 는 서면으로 신청자에게 추가 문 서 또는 정보를 제출하도록 요구 할 수 있다. (3) 제2항에 따라 요구되는 추 가 문서 또는 정보를 요구 사항 에 지정된 기간 내에 신청자가 제공하지 아니하는 경우 신청은 철회된 것으로 보고 더 이상 진 행되지 아니하나, 신규 신청을 제출할 권리는 침해하지 아니한 다.
(1) 위원장은 등록을 위한 숙박 시설의 적격성을 결정 할 때 다음 각 호를 고려하여야 한다. (a) 숙박 시설의 유형 (b) 관광객에게 제공되거나 판촉되는 시설 및 서비스 (c) 숙박 시설에서 고용되었거나 고용될 직원의 수와 경력 (d) 위원장이 적절하다고 생각하는 기타 요소 (2) 위원장은 신청자의 숙박 시 설을 조사하도록 요구할 수 있 다. (3) 위원장이 숙박시설의 적격 성을 인정하는 경우 규정된 수수 료가 납부되면 숙박시설을 관광 숙박시설로 등록하여야 한다.
위원장은 등록된 모든 관광숙박시설과 관련하여 규정된 정보가 포함된 형식과 형태로 등 록부를 보관하고 유지하여야 한 다.
(1) 허가를 받은 관광기 업 또는 면허를 받은 관광안내사 는 허가 만료일 최소 30일에서 60일 이내에 허가 갱신을 위하 여 규정된 형식으로 위원장에게 신청서를 제출하여야 하며, 신청 서에는 위원장이 요구하는 문서 와 정보를 첨부하여야 한다. (2) 규정 수수료는 신청이 승인 되면 납부하여야 한다. (3) 허가를 받은 관광기업 또는 면허를 받은 관광안내사가 허가 를 갱신할 의사가 없는 경우 허 가를 받은 관광기업 또는 면허를 받은 관광안내사는 허가 만료일 30일 이전에 1개 이상의 일간지 에 연속 3일 이상 말레이어와 영어로 해당 의사를 게재하여야 한다. (4) 다른 근거를 침해하지 아니 하고 위원장은 제1항의 요건이 준수되지 아니하는 경우 허가 갱 신을 거부할 수 있다.
(1) 허가를 받은 관광 기업이 허가증을 분실한 경우에 는 즉시 해당 분실 사실을 위원 장에게 서면으로 알려야 한다. (2) 제1항의 일반성을 침해하지 아니하고 다음 각 호의 목적 또 (2) 면허를 받은 관광안내사가 면허장 또는 면허증을 분실한 경 우에는 즉시 해당 분실 사실을 위원장에게 서면으로 알려야 한 다. (3) 허가를 받은 관광기업 또는 면허를 받은 관광안내사는 부과 될 수 있는 규정 수수료와 함께 위원장이 요청하는 모든 정보 및 문서를 첨부하여 허가증 또는 면 허증 교체 신청서를 제출하여야 한다.
(1) 장관은 이 법의 목 적을 위하여 적절하다고 판단하 는 규칙을 제정할 수 있다. (2) 제1항의 일반성을 침해하지 아니하고 다음 각 호의 목적 또 는 사항을 위한 규칙을 제정할 수 있다. (a) 허가 신청에 첨부되어야 하는 문서 및 정보 규정 (b) 허가 기간 및 조건, 갱신 방법 및 절차 (c) 허가에 따라 납부되어야 하는 수수료 및 이 법에 따라 정하여야 하는 기타 수수료 (ca) 허가를 받은 관광사업자의 보험 가입 또는 위원장에게 현금 또는 은행 보증의 형태로 보증금을 예치하는 행위 (d) 시설 출입 및 검사 절차 (e) 허가를 받은 관광기업의 장부, 계좌 및 기록의 적절한 보관 및 그 형식과 방법 (f) 훈련 과정 및 프로그램의 내용 결정, 사용할 책 또는 자료, 해당 기관이 준수하여야 하는 표준, 강연자 및 강사에 대한 위원장의 허가 발급, 강연자 및 강사의 자격, 기타 자격 부여를 위하여 시행하는 시험 및 인증을 포함한 관광훈련기관의 설립 및 관리 규정 (g) 벌과금을 부과하여 조정할 수 있는 죄 및 그러한 죄를 조정하는 절차 (h) 이 법에 따라 보관, 발행 또는 작성되어야 하는 등록, 통지 또는 명령의 형식 및 그러한 통지 또는 명령의 송달 절차 (ha) 위원장의 관광숙박시설의 분류 및 재분류와 해당 시설의 등급 제공 (i) 관광기업 또는 관광안내사와 관련된 사업 이나 서비스의 실시와 운영 및 관광기업이나 관광안내사들이 유지하여야 하는 성과 기준이나 이 항에 따라 제정된 규칙에 따라 부과된 요구에 대하여 위원장이 관광기업이나 관광안내사에게 면제 부과 (j) 이 법에서 규정하는 기타 사항
(1) 이 법의 목적을 제 외하고, 이 법의 규정에 따라 획 득한 기록, 장부, 등록부, 서류, 정보, 문서 또는 기타 자료에 접 근할 수 있는 자는 기록, 장부, 등록부, 서류, 정보 또는 기타 자료를 타인에게 공개하여서는 아니 된다. (2) 제1항을 위반하는 자가 범 죄로 유죄판결을 받는 경우 5천 링깃 이하의 벌금 또는 1년 이 하의 징역에 처하거나 병과할 수 있다.
구두 또는 서면으로 이 법에서 요구하는 신고, 진술, 인 증 또는 기타 문서나 정보를 사 실이 아니거나 부정확하거나 오 해의 소지가 있게 제공하는 자가 범죄로 유죄판결을 받는 경우 5 천 링깃 이하의 벌금 또는 3년 이하의 징역에 처하거나 병과할 수 있다.
특정 처벌이 명시되어 있지 아니한 이 법의 조항을 준 수하지 아니하거나 위반한 자가 범죄로 유죄판결을 받는 경우 5 천 링깃 이하의 벌금 또는 3년 이하의 징역에 처하거나 병과할 수 있으며, 범죄가 계속되는 경 우 해당 범죄가 계속되는 동안 일일 5백 링깃 이하의 벌금을 부과할 수 있다.
(1) 이 법에 따른 범죄 가 회사에 의하여 저질러진 경우 범죄를 저지를 당시 회사의 이 사, 비서, 관리자 또는 기타 임 원이었거나 그러한 자격으로 행 동한다고 주장되는 자는 범죄가 자신의 묵인이나 동의 없이 저질 러졌다는 것과 범죄의 성격에 대 한 기능의 성격을 고려하여 범죄 의 실행을 방지하기 위하여 모든 노력을 기울였음을 입증하지 아 니하는 한 처벌받을 수 있다. (2) 자신이 어떤 일을 했는지 여부에 따라 유죄가 선고될 가능 성이 있는 자가 범죄를 저지르는 경우에는 해당 사건이 임원, 대 리인 또는 종업원이 사업 수행을 하는 데 있어 저지른 경우와 동 일한 처벌을 받을 수 있으나, 해 당 범죄를 알지 못하거나 동의 없이 저질러지고 그러한 작위나 부작위를 방지하기 위하여 모든 합리적인 조치를 취하였음을 입 증하는 경우는 예외로 한다. (3) 제2항의 어떠한 것도 해당 직원, 대리인 또는 종업원의 범 죄에 대한 책임을 면제하지 아니 한다.
(1) 위원장은 범죄로 유 죄판결을 받은 자에게 부과할 수 있는 벌과금의 최대 50퍼센트를 초과하지 아니하는 금액을 범죄 를 저지른 것으로 합리적으로 의 심되는 자에게 납부하도록 요구 함으로써 해당 죄를 조정할 수 있다. (2) 제1항의 제안은 범죄를 저 지른 후 기소되기 전에 언제든지 할 수 있으며, 제안된 금액이 명 시된 기간 또는 위원장이 부여한 추가 기간 내에 납부되지 아니하 는 경우 해당 제안을 받은 자에 대한 해당 기간이 만료될 때 범 죄에 대한 기소가 시작될 수 있 다. (3) 제1항에 따라 죄가 조정된 이후에는 죄의 조정 제안을 받은 자에 대하여 해당 범죄와 관련하 여 기소하지 아니한다.
(1) 장관은 공무원에게 이 법에 따른 집행 권한을 서면 으로 승인할 수 있다. (2) 해당 공무원은 「형법」[법 률 제574호]에서 규정하는 공무 원으로 본다. (3) 이 법에 따라 집행 권한을 행사할 때 권한 있는 공무원은 요청이 있는 경우 장관이 발행한 권한증을 그가 조치하려는 자에 게 제시하여야 한다.
이 법에 따른 범죄 행위 와 관련된 사안에서 수사권을 부 여받은 공무원은「형사소송법」 [법률 제593호]에 따라 체포 가 능한 사건에서 경찰 수사와 관련 된 특수 권한의 전부 또는 일부 를 행사할 수 있다.
(1) 이 법에 따라 수사 권이 있는 공무원은 사건의 사실 과 사정을 알고 있는 것으로 추 정되는 자를 구두로 신문할 수 있으며, 그 진술을 서면으로 변 환하여야 한다. (2) 그러한 자는 해당 사건과 관련하여 해당 공무원이 제시한 모든 질문에 답변하여야 한다. 다만, 형사 고발 또는 몰수 처벌 을 받을 가능성이 있는 질문에 대한 답변을 거부할 수 있다. (3) 이 조에 따라 진술하는 자 는 질문에 대하여 전체 또는 부 분적으로 진술하는지 여부와 관 계없이 진실을 진술할 법적 의무 가 있다. (4) 제1항에 따라 개인을 조사 하는 권한 있는 공무원은 먼저 해당인에게 제2항 및 제3항의 규정을 통지하여야 한다. (5) 이 조에 따라 어떠한 자가 진술을 하는 경우 필요할 때마다 해당 진술을 서면으로 변환하여 작성자가 서명하거나 날인하여야 하며, 경우에 따라 서면 진술은 해당인이 진술한 언어로 해당인 에게 낭독되고, 수정을 원하는 경우 수정 기회를 제공하여야 한 다.
이와 반대되는 성문법의 규정에도 불구하고 이 법에 따라 범죄로 기소된 경우 해당 진술이 자백에 해당하는지 여부, 작성 시기, 구두 또는 서면 여부, 이 법에 따른 조사 진행 여부와 기 소 전후 여부, 권한 있는 공무원 에 대하여 또는 청문회 질문에 대하여 전체 또는 부분적으로 답 변하였는지 여부, 권한을 부여받 은 공무원이나 다른 관계자의 해 석 여부와 관계없이 해당인이 진 술한 내용은 재판에서 증거로 채 택될 수 있으며, 해당인이 자신 을 증인으로 내세우는 경우 그러 한 진술은 반대 신문 및 그의 신 뢰성에 의혹을 제기할 목적으로 사용될 수 있다. 다음 각 호의 조건의 경우, (a) 다음 각 목의 경우 그러한 진술은 허용되거나 전술한 대로 사용되어서는 아니 된다. (i) 진술의 작성이 권한 있는 자로부터 비롯되고, 해당인 에 대한 기소가 유인, 위협 또는 약정에 의하여 이루어 진 것으로 법원에 보여지 며, 법원이 판단하기에 해 당 진술로 인하여 그에 대 한 소송절차와 관련하여 세 속적 불이익을 받을 것이라 고 가정하는데 합당한 근거 를 충분히 제공하는 경우 (ii) 체포된 후 해당인이 한 진술에 있어서 해당인이 다 음과 같은 말로 경고를 받 았다고 법원이 인정하지 아 니하는 경우 "당신이 아무 말도 하지 아니 하거나 질문에 대답할 의무 가 없지만, 질문에 대한 대 답이든 아니든 당신이 말하 는 것은 무엇이든 증거로 제공될 수 있음을 경고하는 것이 나의 의무이다." (b) 경고를 하기 전에 어떠한 자가 한 진술은 가능한 한 신속하게 경고를 받거나 받지 아니하였더라도 증거로 허용될 수 있다.
(1) 증언에 대한 서면 정보를 기초로 치안판사에게 보 여지고, 이 법에 대한 범죄가 어 떠한 시설이나 장소에서 행하여 지고 있다고 믿을 만한 합리적인 근거가 있어 필요하다고 판단하 는 조사를 실시한 후, 치안판사 는 권한을 부여받은 공무원이 주 야로 지원 여부와 관계없이 시설 이나 장소에 출입하여 그 자체로 또는 해당 범죄와 관련된 기타 사항에 대하여 의심되는 범죄의 정보를 포함하거나 포함한 것으 로 의심되는 장부, 계좌 또는 기 타 문서의 사본을 수색하고 압수 할 수 있도록 권한을 부여하는 영장을 발부할 수 있다. (2) 그러한 공무원은 필요한 경 우 다음 각 호를 수행할 수 있 다. (a) 시설이나 장소에 있는 내외부 문을 부수고 해당 시설이나 장소에 들어가는 행위 (b) 해당 장소 및 그 일부에 출입하기 위하여 강제력 사용 (c) 권한을 부여받아 출입, 수색, 압수 및 제거에 대한 방해물을 강제력을 사용하여 제거 (d) 시설 또는 장소가 수색 될 때까지 해당 시설 또는 장소에서 발견된 모든 사람을 구금 (e) 허가 없이 관광업을 운영하거나 운영하기 위하여 시설 또는 장소를 사용하는 경우 해당 시설 또는 장소 폐쇄
이 법에 따른 범죄 행위 에 대한 정보가 포함된 것으로 의심되는 장부, 계좌 또는 기타 문서 또는 범죄와 관련된 기타 물건이 건물에 숨겨져 있거나 보 관되어 있다고 믿을 만한 합리적 인 이유가 있는 것으로 권한 있 는 공무원에게 보여지는 경우 또 는 장소 및 그가 수색 영장 획득 의 지연으로 인해 장부, 계좌, 문서 또는 기타 물건이 제거될 가능성이 있다고 믿을 합당한 근 거가 있는 경우 해당 공무원은 제44조에 언급된 모든 권한을 이에 따라 발행된 영장에 의하여 권한을 부여받은 것처럼 완전하 고 적절한 방식으로 해당 시설이 나 장소와 그 내부, 이와 관련하 여 행사할 수 있다.
(1) 이 법에 따라 장부, 계좌, 문서 또는 기타 물건을 압 수한 권한 있는 공무원은 압수된 장부, 계좌, 문서 또는 기타 물 건의 목록을 작성하고 즉시 서명 된 목록의 사본을 압수 시설 또 는 장소의 점유자, 해당 점유자 의 대리인 또는 종업원에게 보내 야 한다. (2) 제1항의 목록은 조사를 수 행하는 동안 점유자 또는 그의 대리인이나 종업원이 한 진술, 인정 또는 허위 진술로 보지 아 니하며 증거로 인정될 수 있다.
권한을 부여받은 공무원 은 이 법을 시행할 목적으로 다 음 각 호의 전부 또는 일부를 수 행할 권한이 있다. (a) 허가를 받은 관광기업 또는 면허를 받은 관광안내사가 보관하는 기록, 계좌 및 문서 제출을 요구하고 그러한 기록, 계좌 또는 문서를 조사, 검사 및 사본 제작 (b) 이 법에 따른 문제 또는 범죄와 관련하여 누구에게나 신원 확인 문서 제출 요구 (c) 이 법의 규정이 준수되고 있는지를 판단하기 위하여 필요한 조사 수행
누구든지 다음 각 호의 행위를 한 경우 범죄를 저지른 것이 된다. (a) 이 법에 따라 권한이 부여되어 출입하거나 이 법에 따라 부과된 의무 또는 권한을 수행하는 권한 있는 공무원을 폭행, 방해, 저지 또는 무시하는 행위 (b) 권한 있는 공무원이 시설이나 장소에 설치한 잠금장치를 부수는 행위 (c) 이 법에 따라 직무를 수행하는 데 있어 권한 있는 공무원이 제기한 합법적인요구를 준수하지 아니하는 행위 (d) 합리적으로 요구할 수 있고 제공할 권한이 있는 정보 제공을 거부하거나 태만하는 행위
권한을 부여받은 각 공 무원은 이 법에 대한 위반 행위 와 관련하여 법원에 출석하고 기 소를 수행할 권한이 있다.